Το σύννεφο.

Κοιτάς ένα σύννεφο. Και βλέπεις πώς έχει το σχήμα ενός πλοίου. Το βλέπεις καθαρά, με κάθε λεπτομέρεια. Την πλώρη, την πρύμνη, τα φουγάρα, τα φινιστρίνια, μέχρι και ανθρώπους που χαιρετάνε από το κατάστρωμα.
Οι άλλοι γύρω σου δεν βλέπουν το πλοίο. Κανένας τους. Σου λένε πως είναι ένα απλό σύννεφο, με το συνηθισμένο φουντωτό σχήμα που έχουν όλα τα σύννεφα.
Κι εσύ αναρωτιέσαι, τελικά ποιος έχει δίκιο; Τι σχήμα έχει πραγματικά το σύννεφο;
Μετά φυσάει αέρας και το σύννεφο αλλάζει σχήμα.
Δεν πρόλαβες να το φωτογραφήσεις. Δεν έχεις στοιχεία, δεν μπορείς να αποδείξεις τίποτα. Και να είχες δίκιο, το 'χασες. Σε πρόδωσε το σύννεφο.
"Δεν έχει σημασία" λες. Ένα σύννεφο σαν όλα τα άλλα. Κι αν δεν ήταν, έγινε.
Κι όμως, όταν καμιά φορά το θυμάσαι, συνεχίζει να σε τυραννάει αυτό το "μήπως...".Ρομαντικός είναι αυτός που βλέπει σχήματα στα σύννεφα.
18 Comments:
Και ηλίθιος αυτός που δεν επιτρέπει στους άλλους να του γεννήσουν τα ....."μήπως...;"
Τις καλύτερες ευχές μου.....
Το όλο πρόβλημα γεννιέται τη στιγμή που επιτρέπεις σε ξένες, βάρβαρες σκέψεις να προσπαθήσουν (αποτυχημένα ή μη) να επιδράσουν σε αυτό που εσύ βλέπεις... Τί σημασία έχει τι πιστεύουν οι άλλοι? κ μόνο ο διάλογος μαζί τους επιβεβαιώνει πως αξίζουν κ αυτοί μια δεύτερη ευκαιρία, πως οι απόψεις σας είναι ισοδύναμες κ μπορούν να παρατεθούν σε debate...
Υπάρχουν αυτοί που τον "Μικρό Πρίγκιπα" του Εξυπερύ τον θεωρούν παιδικό ανάγνωσμα, κι' άλλοι που μέσα από τις σελίδες του ανακαλύπτουν ένα κόσμο όλο φως, χωρίς όρια! Κόσμο που έχει θέση η μαγεία, το μυστήριο, η ομορφιά, το απροσδόκητο. Μια μύηση ζωής και μια μαθητεία στη διαφορετική ματιά της παραγματικότητας (ποιά είναι αυτή η κυρία?)
Στεγνοί, άνυδροι χωρίς χυμούς οι χωρίς φαντασία άνθρωποι. Επίπεδοι, με άδεια μάτια...τους φοβάμαι...
Τι σημασία έχει ποιός έχει δίκιο? Ποιανού το δίκιο είναι πιό ισχυρό?
Και γιατί να χρειστεί να αποδείξεις το οτιδήποτε...? Σε ποιόν ? στο τυφλό? χα χα χα χα δεν βαρέθηκες ακόμα????
Κράτα αυτό το κομμάτι σου μακριά από τα άγρια βλέμματα, μην το βλάψουν και το διαστρέψουν. Δεν είναι πάντα θέμα ρομαντισμού. Είναι θέμα ύπαρξης...τρόπου ύπαρξης...προσωπικής ταυτότητας. Πολύτιμα πράγματα...
Υπέροχη η φωτό σου!
Τι καλά ένα ανεμόπτερο να με πήγαινε εκεί!!!
Και μην ξεχνιόμαστε...Καλότυχο το 07 που μας άνοιξε την πόρτα. Και με ανοικτούς ορίζοντες και ευκαιρίες και συνηδειτοποιήσεις και...
(σταματώ εδώ γιατί με έπιασε λογοδιάροια... γειάαααα)
Καλή χρονιά.
Γεμάτη σύννεφα στα οποία σου εύχομαι να μην πετάς.
Απλά να ταξιδεύεις τη ρομαντική σου σκέψη.
Το σύννεφο θα είναι πάλι εκεί, έτοιμο να πάρει νέο σχήμα με τη βοήθεια του αέρα, νέα μορφή με τη βοήθεια της φαντασίας σου.
Για τα μάτια σου μόνο. Μη ρωτάς τους άλλους. Εσύ ξέρεις. Είναι το δικό σου σύννεφο. Ακόμη κι όταν είναι νύχτα κι αυτό χάνεται.
Εκεί είναι.
Είναι ευτυχία να είσαι ρομαντικός.
Να μπορείς να βλέπεις την ποίηση σε απλά και ασήμαντα, μικρά και καθημερινά πράγματα.
Εύχομαι η νέα χρονιά να σου φέρει τον άνθρωπο που θα βλέπει το κόσμο με τα ίδια μάτια με τα δικά σου.
Κι ίσως τότε να μην είσαι και τόσο...παράξενος. :)
Καλή χρονιά.
Φιλιά.
Το πως πέφτει η ματιά μας πάνω στα πράγματα, είναι που κάνει τη διαφορά.
Ο τρόπος.
Άλλοι κοιτάζουν απλώς, ορισμένοι πάλι βλέπουν πίσω από τις εικόνες και μέσα σ' αυτές.
Να λείπουν οι συννεφιές στη ζωή σου για φέτος, θα ευχηθώ. Τα νέφη εννοώ, ε; Στις γκριζάδες της ψυχής αναφέρομαι.
Κι από την άλλη, να νιώθεις τη γη που πατάς σαν σύννεφο ελαφρύ. Που μπορεί να σ' απογειώνει και να σχηματοποιεί την πραγματικότητα κατά τα ζητούμενα της καρδιάς σου.
natalia,
Συμφωνώ. Σε ευχαριστώ κι ανταποδίδω.
costas,
Δίκιο έχεις. Όσο κι αν μου αρέσει να έχω τη δική μου, ίσως αιρετική, άποψη, άλλο τόσο δεν θέλω να ξεγελιέμαι. Θέλω να έχω επαφή με την πραγματικότητα. Και καμιά φορά "οι άλλοι" με επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Γι' αυτό τους ακούω πριν αποφανθώ.
deadend mind,
σε φιλώ ;-)
livana,
Είναι υπέροχα αυτά που γράφεις.
Σου ανταποδίδω την ευχή και σου ανοίγω την πόρτα για μια ακόμα ερμηνεία του κειμένου.
Έχεις σκεφτεί ότι το σύννεφο θα μπορούσε να είναι ένα πρόσωπο, ένας άνθρωπος, που για σένα μπορεί να σημαίνει πράγματα που στην πραγματικότητα ίσως δεν είναι;
guilty,
Σε ευχαριστώ. Εύχομαι ο νέος χρόνος να μην φέρει καινούριες ενοχές.
ladybug,
Κι εγώ σε αγαπάω :-)
Καπετάνισσα μου,
Τα λόγια σου είναι γλυκά σαν μέλι.
Να 'σαι καλά.
Δε σε πρόδωσε το σύννεφο. Έτσι είναι τα σύννεφα, τη μια στιγμή πλοία, την άλλη άγκυρες, την παράλλη ανάμνηση.
Λοιπόν... εσύ πρέπει να λατρεύεις τα κρεμμύδια χα χα χα χα χα χα
Εννοώ: Πίσω από αυτό που λές, που σε προβληματίζει που σου κάνει εντύπωση, υπάρχει πάντα και κάτι άλλο, και από πίσω κάτι άλλο και κάτι άλλο....
Μπαίνω λοιπόν στη πόρτα που μου άνοιξες....Το παθαίνω συχνά αυτό..χα χα χα χα .
Συνήθως αυτό που ο χρόνος μου αποκαλύπτει -όσο αντιφατικό κι' αν ακούγεται με τα παραπάνω- είναι ότι η διαίσθησή μου στα πρώτα δευτερόλεπτα γνωριμίας , δεν λαθεύει.... Βάλε και το ότι έχω τη διαστροφή να μεταπλάθω τους ανθρώπους μέσα μου... και αν βγάλεις συμπέρασμα... γράφτο μου με ένα σύννεφο και εγώ θα το διαβάσω!!!!
Παρόλα αυτά έχω την αίσθηση ότι δεν κάνεις τη "σωστή" ερώτηση....
όταν ήμουν μικρή η μαμά μου μου είχε μάθει να "διαβάζω" τα σύννεφα!!μου είχε πει τότε πως πολλές φορές ειδικά όταν νιώθεις μόνος τα σύννεφα σου κρατάν συντροφιά!!ακολουθούν τις σκέψεις σου δημιουργώντας εικόνες με σκοπό να τις κάνουν πιο ζωντανές!!και ήταν πολλές οι φορές που μου έκαναν παρέα...και μπορεί να φανεί χαζό αλλά καμιά φορά στα σχήματα που παίρνουν υπάρχουν κρυμμένες απαντήσεις...αρκεί να θες να το δεις...καλή χρονιά παράξενε!!εύχομαι οτι καλύτερο!!
Καλύτερη χρονιά!
Νομίζω ότι όσο κοιτάς τα σύννεφα ανοίγει στο μυαλό σου εκείνο το παραθυράκι που είχες μικρός και μεγαλώνοντας το έκλεισες αναγκαστικά. Ενδιέφερε κανέναν από εμάς όταν είμασταν παιδιά αν αυτό που βλέπουμε είναι "σωστό"?
Δε ξέρω αν ήταν λάθος η σωστό
Αλλά τα πιο ωραία απογεύματα της ζωής μου τα πέρασα κυνηγώντας σκιές στα σύννεφα...
Κι η πιο μεγάλη «πλάνη» ήταν που έζησα μ’ αυτές τις σκιές τις πιο όμορφες στιγμές...
«Μήπως»...
Τελικά μένει μόνη μια ανάμνηση και μια πικρή γεύση απορίας...
Μήπως λες να μην ήταν όντως αληθινό...
Πώς μπορούν να αλλάζουν τόσο εύκολα μορφές οι ανθρώποι....
Λές ε;
Σ’ευχαριστώ...
Εύχομαι τα δικά σου συννεφάκια να είναι πιο σταθερά από τα δικά μου...:)
Καλό Βράδυ...
lost,
Μου φαίνεται ότι είσαι ΠΟΛΥ καλή με τα σύννεφα - και τους ανθρώπους.
livana,
Συμφωνώ. Για κάποιο περίεργο λόγο φαίνεται να ισχύει το "ότι η διαίσθησή μου στα πρώτα δευτερόλεπτα γνωριμίας , δεν λαθεύει".
Τώρα λέγε, ποια είναι η σωστή ερώτηση;;; :-)
Δεσποινα,
Ευχαριστώ πολύ και για το σχόλιο και για την ευχή.
Thrills&chills,
Ναι, έχω μγαλώσει. Ζητάω άλλα πράγματα τώρα.
Καλύτερη χρονιά και για σένα.
Ιφιγένια,
Με καταλαβαίνεις.
Σου εύχομαι να βρίσκεις ανθρώπους να σε καταλαβαίνουν.
Γενικά...
Ζητώ μια απλή, καλή αλήθεια κι έναν καθαρό ουρανό. Τα σύννεφα φέρνουν βροχή - κι εγώ είμαι ντυμένος ελαφρά.
Δεν λέω! Είναι η δική σου σωστη ερώτηση όχι η δική μου.
Γενικά...όμως θα θελα να πω κάτι...
Δεν φέρνουν όλα τα σύννεφα βροχή.
Και στο κάτω-κάτω η βροχή ξεπλένει, ζωογονεί, αρωματίζει, έχει πάθος...
Εγώ, να βραχείς σου εύχομαι και χωρίς ομπρέλλα να υψώσεις το πρόσωπό σου στον ουρανό και να πιείς, να γευτείς αυτό που κυλά στο μάγουλό σου...
Μπαα, απλώς έχω αποφασίσει ότι α) τίποτα δεν είναι για πάντα, σύννεφο ή άνθρωπος και β) δε φταίει ο βάτραχος που δεν μπορεί να γίνει πρίγκηπας.
livana,
λες;.. :-))))))
lost,
ok then.
Οι άλλοι δεν πρόσεξαν το σχήμα πλοίου στο σύννεφο..
διότι την προσοχή τους είχε απορροφήσει ένα άλλο σχήμα ενός άλλου σύννεφου..
και κάποιον άλλον τον είχε απορροφήσει ο σχηματισμός της σκιάς των κλαδιών του δέντρου πάνω στη λίμνη..
και κάποιον άλλον κάτι άλλο..
(κι ο καθένας είχε στο μυαλό του το δικό του μικρό "μήπως")
Δημοσίευση σχολίου
<< Home