Ο λιγούρης.
Ο λιγούρης ξεκινάει κάπως έτσι. Τρώει μια γερή μπουκιά σκορδαλιά και πριν συνέρθει ο ουρανίσκος του ορμάει στο φουα γκρα και αμέσως μετά του έρχεται κατακούτελα (του ουρανίσκου) μια ξεγυρισμένη κουταλιά φασολάδα και ύστερα μια πηρουνιά καυτές τηγανητές πατάτες... Τά παιξε ο ουρανίσκος. Τι να προλάβει να αφομοιώσει. Μετά το αρχικό σοκ ο ουρανίσκος χάνει την ευαισθησία του και αναζητά την ηδονή όχι στις γεύσεις, αλλά στην εναλλαγή των γεύσεων.
Μετά δημιουργεί μια κοσμοθεωρία (ο λιγούρης, όχι ο ουρανίσκος). "Κάποτε θα σταματήσω να δοκιμάζω - είναι νωρίς ακόμα", "Πώς θα ανακαλύψεις την γεύση που σου ταιριάζει αν δεν τις δοκιμάσεις όλες;", "Έτσι κι αλλιώς κάθε πιάτο κάποτε θα αδειάσει, καμμιά γεύση δεν είναι για πάντα", "Τίποτα δεν συγκρίνεται με την συγκίνηση της πρώτης μπουκιάς", "Εγώ ήθελα να φάω παραπάνω αλλά δεν ήθελε το πιάτο"...
Kολακεύεται που του επιτρέπουν να δοκιμάσει. Είναι λιγούρης αλλά αισθάνεται σαν γευσιγνώστης. Και φέρεται συχνά ως τέτοιος. Κι έτσι βρίσκει ακόμα πιο εύκολα μπουκιές. Τι τιμή να δοκιμάσει το γεύμα σου ένας γευσιγνώστης! Να σου πει και τη γνώμη του για την μαγειρική σου.
Κι έτσι ξεγελώντας τους άλλους ξεγελάει οριστικά πλέον τον εαυτό του. Και συνεχίζει να κοιτά κάθε νέα γεύση με λαχτάρα. Κι ας είναι πολύ χειρότερη από κάποια προηγούμενη. Κι ας μην αισθάνεται πλέον τίποτα άλλο, πάρα μόνο τις εναλλαγές στην ένταση του πιπεριού.
Ο λιγούρης δεν είναι πεινασμένος.
Ο πεινασμένος μπορεί κάποτε να χορτάσει.
Ο λιγούρης όχι. Γιατί ο λιγούρης θέλει να γλύψει. Να βάλει τη γλώσσα και να δοκιμάσει την ένταση της νέας γεύσης χωρίς να καταλάβει τη γεύση. Αλλά για να απολαύσεις, να χορτάσεις μια γυναίκα αληθινά, δεν αρκεί η γλώσσα. Ούτε καν ο ουρανίσκος. Πρέπει να βάλεις την ψυχή σου. Κι αυτή την έχασε σε μια από τις πρώτες απανωτές μπουκιές.
A! Ξέχασα μια λεπτομέρεια.
Οι μεγαλύτεροι λιγούρηδες σήμερα, είναι γυναίκες.
25 Comments:
..Και χάνουν τα καλύτερα...
ego pali se ena pou epesa teleutaia agoraki itan... kai i theoria tou elege oti den thelei na tou meinoun apothimena... ti na peis...
Αγαπητέ Παράξενε, είστε υπέρ του δέοντος αυστηρός αλλά και περιγραφικά τόσο εύστοχος και γλαφυρός μαζί που είναι αδύνατο να μη συμφωνίσω κοκκινίζοντας.
Τα σέβη μου.
Μου φαίνεται πως τα έχεις 'πάρει'...
Λιτό, με νεύρο και λίγη κακία!
Κρίμα που έχεις δίκιο (για τις γυναίκες εννοώ).
Μου φαίνεται πως τα έχεις 'πάρει'...
Λιτό, με νεύρο και λίγη κακία!
Κρίμα που έχεις δίκιο (για τις γυναίκες εννοώ).
Μας πετάς το γάντι ε ??? χα χα
Πέραν του εξαιρετικού της αλληγορίας σου !!!! και του συμπυκνωμένου λόγους σου !!! το θέμα σου χρήζει πολύωρων συζητήσεων και αναλύσεων κοινωνικοβιολογικωψυχολογικοιστορικών και βάλε...
Ας αρκεστούμε λοιπόν στο ότι ο "Θεός" τα πάντα εν σοφία εποίησεν!
Αν τα ποιούσε αυτά τα πάντα εν αγάπη ...ίσως το πείραμά του είχε άλλη πορεία. Οψόμεθα... Η ιστορία της ανθρώπινης φυλής έχει πολύ δρόμο να διανύσει. Κάτι θα ξέρεις εσύ περισσότερο με τα 250 χρόνια σου :)
Φυσικά και...λέω τα δικά μου πάλι...
Σε χαιρετώ και εύγε!
Το λες και απληστία..
λιγουρες,λυσσαρες...φαταουλες!
και δε βαζουν κιλο γμτ...
Ονοματοδοσία....μόλις συνάντησες μια εξαίρεση!!
Παράξενε.....με τσάκισες....
Ζεστό καλοκαίρι, κρατάς ακόμα
κίτρινο αέρα φυσάει ένα μεγάλο στόμα
απ' το ραδιόφωνο οι εκφωνητές ασκούν υπεροχή
ανασταίνουν και θάβουν χωρίς καμιά διακοπή
ασταμάτητα κανάλια τρώνε το μυαλό μας
έχουμε χάσει τόσα που δεν ξέρουμε τι είναι δικό μας
οι φτωχοί ξέρω πως είναι περισσότερο φτωχοί
κι οι πλούσιοι βαριούνται την τρελή τους ζωή
μέσα από έντυπα μας καλούν να ζήσουμε μια άλλη ζωή
μα είναι ζωή αυτή;
όταν μια οικογένεια ζει μ' ένα μισθό εκατό χιλιάδες
οι τύραννοι χαϊδεύουν κοιλιές μεγάλες
και δεν είναι μόνο αυτό, μας κυνηγούν χιλιάδες μάρκες
έξτρα φόροι, έξτρα Φ.Π.Α., έξτρα σκατά
κι ένας πόλεμος δίπλα μας που κανείς δεν τον σταματά
και κανείς δε διακινδυνεύει
η αγάπη μάς διαφεύγει
κι αντί γι' αυτό ψιθυρίζουμε διαφημίσεις
χρησιμοποιούμε το σεξ για ν' αποφύγουμε τις σχέσεις
κι απ' το ταξίδι της φάλαινας είμαστε τόσο μακριά
σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά
κι ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες
είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες
Σαν κατεψυγμένα κρέατα πουλιούνται τα πρότυπα
ταυτιζόμαστε με ήρωες κι αλλάζουμε πρόσωπα
πολύ αργά καταλαβαίνουμε πως ήταν σα μια στύση που πέφτει
ένα εκατομμύριο στερεότυπα που δεν έχουν πια καμιά γεύση
με κάνουν ν' απορώ πώς στεκόμαστε αδιάφοροι στο ψέμα
γιατί χάνουμε χρόνο όταν μέσα μας τρέχει το αίμα
σαν οδοντόπαστες λιώνουμε μπροστά απ' την τηλεόραση
κοιτάμε εικόνες έχοντας χάσει την αρχική όραση
κοιτάζοντας τα ιδρωμένα πρόσωπα κάθε γλείφτη
καθαρίζουμε φρούτα για να διατηρούμε την αργή μας σήψη
καθαροί στρέιτ γιάπις διασχίζουν λεωφόρους
περήφανα στήνουν το μέλλον με δικούς τους όρους
σαν έξυπνοι βλάκες φέρνουν τη ντροπή της εκπαίδευσης
κι από μια περιστρεφόμενη θέση καμαρώνουν γι' αυτή τη δικαίωση
το 2000 η μόδα θα τους θέλει ντυμένους με δερμάτινα
πιο γυμνασμένους
να κυβερνούν κατώτερα όντα άτιμα
κι απ' το ταξίδι της φάλαινας είμαστε τόσο μακριά
σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά
κι ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες
είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες
Στην πίστα του αεροδρομίου έχει νυχτώσει
ένα εκατομμύριο αστέρια φωτίζουν ό,τι μ' έχει πληγώσει
ένας φίλος μου απόψε εγκαταλείπει αυτή τη χώρα
κατά βάθος λυπάται μα δε βλέπει και την ώρα που η ζωή του θ' αλλάξει
όταν τ' αεροπλάνα πετάνε
η γη απλώνεται και οι άνθρωποι ξεχνάνε
είναι τρομέρο το θέαμα
η αίσθηση αυτή ότι πετάς
δεν έχω άλλη εκλογή
ένα κίτρινο ταξί περιμένει
φυσάει, θα χειμωνιάσει
δύο ώρες και ξημερώνει
συννεφιασμένη Κυριακή
πρώτη μέρα του χειμώνα
σκέφτομαι τους πιο σημαντικούς ανθρώπους αυτού του αιώνα
απ' το δεξί καθρεφτάκι ο κόσμος μένει πίσω
ποτέ δεν είχα τίποτα κι απόψε θέλω να σε φιλήσω
να μείνεις στα μάτια μου σαν άδειο τοπίο
να κάνουμε έρωτα στο αστεροσκοπείο
κουλουριασμένοι σα μπάλα να εκτοξευθούμε
μέχρι που ειρηνικά στο διάστημα να κοιμηθούμε
κι απ' το ταξίδι της φάλαινας είμαστε τόσο μακριά
σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά
κι ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες
είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ...
ΤΙ ΥΠΕΡΟΧΑ ΥΠΕΡΟΧΟ.....
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Ε. Αρκάς.
Τι είπε ο Καίσαρας όταν πήγε στον Παράδεισο ?
VENI
VIDI
WC
(Ήρθα, Είδα, Σκατά!)
Μήπως να γίνουμε - λέω εγώ τώρα- αναχωρητές.... να καλλιεργούμε ελίτσες βιολογικές που είναι και της μόδας ?? χα χα χα χα
Όχι δεν είμαι εκτός θέματος...
είμαι εντός μουσικού θέματος...
Χαιρετώ με χαμόγελο!
:))
Η αλήθεια είναι οτι είμαι λιγούρα.. Μ'αρεσει να γεύομαι βρε παιδάκι μου. Είναι ωραία η αισθηση να ξες οτι θα δοκιμασεις κατι νεο.. κατι ασυνηθιστο για τον ουρανισκο σου.. Είναι η ιδέα κυρίως και η περιέργιά σου που το κανεις αυτο. Και όχι ότι πεινάς πραγματικά.. Πολλές φορές ερχομαι σε φάση να μην ξερω τι να φαω για κυριως γεύμα. Και έτσι δοκιμάζω πολλά πραγματα μέχρι να ικανοποιηθώ..
:))
Για ορεκτικό να δηλώσω πως κάνω δίαιτα εκ γενετής.Στο κυρίως πιάτο ανά το παρελθόν,μου επέβαλαν τις σπεσιαλιτέ του καταστήματος, τις οποίες ομολογουμένως δοκίμαζα πάντα με κριτήριο την οσμή και την εμφάνιση. Μέχρι που ανακάλυψα πως τσιμπολογούσαν κι άλλοι.
Για επιδόρπιο διάλεγα την απομόνωση. Έτρωγα το φρούτο και το γλυκό του είναι μου, Παράξενε, σε μια σκοτεινή γωνιά της αποθήκης. Κι ύστερα το έριξα στο junk food. Χαζεύω πια χορτάτη τις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων και δεν αγγίζω. Πόσο "λιγούρης" είμαι;
Κι αν είμαι, τις πταίει;
Ας μην ανακοινώνουμε βαρύγδουπες κατηγορίες εναντίον των θηλυκών.
Η ασυνείδητη ικανοποίηση των βιολογικών και ψυχοσυναισθηματικών αναγκών που δεν υπόκειται σε κανένα κριτήριο επιλογής και γνώσης , είναι χαλικάκι πασών και παξών των Ρωσιών..εεε..φύλων.
(Να γράφετε πάντα, εγώ θα σας διαβάζω)
κι αφού τελειώσω το δικό μου πιάτο, να μην τσιμπήσω κι από της διπλανής, που φαίνεται και νόστιμο;
;)
ladybug,
αν ο πόνος του έρωτα, και η τελική απουσία μιας αγάπης είναι το καλύτερο... ;-)
λουκουμάκι,
καλό επιχείρημα, αλήθεια.
daedalin,
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα ευγενικά σας λόγια.
happyland,
Σε ευχαριστώ που προσπαθείς να δεις πίσω από τις λέξεις. Πολλά φιλιά.
livana,
Όλοι λίγο πολύ τα ίδια σκατά είμαστε. Και ναι, συχνά σκέφτομαι ότι ίσως προτιμούσα μια ζωή που θα ήμασταν όλοι αναχωρητές. Λέμε τώρα...
thrills&chills,
ναι, το λές...
ονοματοδοσια,
χαχαχα
natalia,
συγγνώμη ;-)
Maria_Adouaneta (Δε με λενε Μαρία),
ΣΥΜΦΩΝΩ
τιποτα,
:-)
angelique,
σε καλώ σε γεύμα :-)
sardonian,
ε - ξ - α - ι - ρ - ε - τ - ι - κ - ο
raffinata,
το ξένο είναι πιο γλυκό ;-)
Δεν ξέρω ποιά χρώματα σ'αρέσουν :[
για μένα, τη μονομανή βουλιμικιά, θα μιλήσεις αργότερα? που το βάζω κάτω το πιάτο και του αλλάζω τον αδόξαστο, "έχω πρόβλημα μεγάλο, δε μου φτάνεις θέλω κι άλλο" του τραγουδάω, το blog σας έχει αισθητική, δεν θέλω να περιγράψω τη συνέχεια. Respect, as always.
Εντελώς Delicatessen η παρομοίωση! Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας! ΚΑΛΗΜΕΡΑ
@LOST
ΑΣΕ ΚΑΤΩ ΤΟ ΑΣΜΑ ΜΗΝ ΕΡΘΩ ΕΚΕΙ!!!!!
ντρέπομαι που το παραδέχομαι αλλά συμφωνώ μαζί σου...και για να στο αποδείξω πάω να φάω λίγο σκορδαλιά!! χειροποίητη!! μείνετε μακριά μου 2-3 μέρες :) φιλάκια!
Maria Adouaneta,
Θα σου πω q-)
lost,
με έχεις καραμπερδέψει ;-)
collateral,
Καλημέρα. Σας ευχαριστώ πολύ.
...καρδιά μου...
φέρε κι εδώ λίγη σκορδαλιά please...
κι' εσείς της αυτής απόψεως;
για τις γυναίκες;
μπορεί...
Κρίνοντας εξ ιδίον τα αλλότρια υπάρχει γατρειά ή έστω προσωρινή αντιβίωση.
Πέρα από την ποικιλία των πιάτων πρέπει να υπολογίσουμε και στην ποικιλία των διαθέσεων και κατά την γνώμη μου ένας συνειδητοποιημένος γευσιγνώστης πριν αποκτήσει αγαπημένο πιάτο θα πρέπει να έχει περάσει άπο το στάδιο της λιγούρας, της χορτοφαγίας, ασιτίας και μονοφαγίας.
Ένα φτωχό πλην τίμιο πρώην λιγούρι
Υ.Γ. ξέχασα και την δίαιτα του ανανά
allmylife,
ναι, δυστυχώς κι εγώ...
μενεξεδιά,
πολύ ενδιαφέρον!
...και γιατί παρακαλώ οι γυναίκες είναι οι μεγαλύτεροι λιγούρηδες?Πού ακριβώς το στηρίζετε???
Δημοσίευση σχολίου
<< Home