Η κοινή μας γνώμη σου. (η πανίσχυρη βλακεία του κουτσομπολιού)

Έχεις προσέξει πώς ο επιθυμητός γίνεται ανεπιθύμητος; Πόσο ξαφνικά, πόσο εύκολα.

Ένας άνθρωπος από χρήσιμος, γοητευτικός, συμπαθητικός, με χιούμορ, ξαφνικά μεταμορφώνεται (στα μάτια της ομήγυρης) σε άχρηστο, μαλάκα, κακό και προβληματικό. Η ψυχολογία της μάζας σε μικροκλίμακα. Το΄χω δει να συμβαίνει στη δουλειά, στην παρέα, στο δημόσιο βίο.

Η γλυκιά, όμορφη και πρόθυμη νεοπροσληφθείσα ξαφνικά γίνεται χαζή ξανθιά. Ο μεγάλος έρωτας υποβιβάζεται εν μία νυκτί σε μεγάλο μαλάκα. Η καλή φίλη και αδερφή ψυχή, “αποδεικνύεται” τεράστια προδότρια και καριόλα. Το αστέρι, ο επάνω-σου-κρεμόμαστε επιτυχημένος, απολύεται ως ανύπαρκτος και αποτυχημένος.

Και οι υπόλοιποι κουνάνε τα κεφάλια συμφωνώντας. Ή, ακόμα χειρότερα, μιλάνε κιόλας “εμένα από την αρχή μού βρώμαγε”, “ποτέ δεν τον συμπάθησα” κι άλλες τέτοιες ανοησίες. Η ομήγυρης που παρασύρεται και σε παρασύρει. Που πολλαπλασιάζει την άποψη όπως η ντουντούκα την φωνή. Μέχρι να σε ξεκουφάνει.

Παραδεχόμαστε ότι τα ΜΜΕ ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις, αλλά νομίζουμε ότι εμείς οι ίδιοι μένουμε ανεπηρέαστοι. Ότι εμείς έχουμε “δικιά μας” γνώμη. Όχι. Δεν έχεις “δικιά σου” γνώμη. Δεν είναι χαζές οι εταιρίες που ξοδεύουν δισεκατομμύρια σε διαφημίσεις. Ένας μαλάκας στο γυαλί που σου λέει ότι αυτό το αυτοκίνητο είναι καλό, μπορεί να επηρεάσει τη γνώμη σου. Κι αν μπορεί να το κάνει ένας άγνωστος, για ένα προϊόν με αντικειμενικά χαρακτηριστικά (ιπποδύναμη, κυβισμός, τιμή κλπ.), φαντάσου τότε, πόσο μπορεί να σε επηρεάσει η φίλη, ο συνάδερφος, ο φίλος του φίλου, και όλοι αυτοί μαζί, μιλώντας σου για ποιότητες τόσο αφηρημένες όσο η προσωπικότητα ενός ανθρώπου.

Δεν υπάρχουν συνολικά σωστοί και λάθος άνθρωποι. Όταν μυθοποιείς ή δαιμονοποιείς κάποιον, κάνεις σίγουρα λάθος. Δεν είναι εκείνος αυτός που περιγράφεις. Εσύ απλά είσαι ανόητος. Κι εσύ και οι άλλοι. Και τότε που τον ανεβάσατε και τώρα που τον κατεβάζετε.