Καλλιτέχνες.

Θέλεις να μιλήσεις. Αλλά κανένας δε θέλει να σε ακούσει. Καλλιτεχνική δημιουργία είναι η προσπάθεια να γοητεύσεις κάποιον για να σε ακούσει. Δύσκολα γίνεσαι καλλιτέχνης αν δεν υπάρχει χάσμα βαθύτερης επικοινωνίας με το περιβάλλον σου.

Είμαι καχύποπτος με τους καλλιτέχνες που είναι πολύ "επικοινωνιακοί τύποι". Συνήθως, είτε πρόκειται για επίφαση, είτε δεν είναι καλοί καλλιτέχνες.

Η μέρα από το πρωί φαίνεται.

Εδώ και μήνες ξυπνάω νωρίς το πρωί, βλέπω για δυο τρεις ώρες όλα τα πρωινάδικα -εκτός από τον Αυτιά που δεν αντέχεται- και φεύγω για τη δουλειά κατά τις δέκα και μισή, όταν αρχίζουν (ταυτόχρονα) οι στήλες μαγειρικής στον Alpha και στον Αντ1. Φτάνω στο γραφείο μια ώρα καθυστερημένος. Όσο κι αν πρέπει, όσο κι αν το προσπαθώ, πολύ απλά δεν δύναμαι να πάρω τα πόδια μου πριν δω δύο ώρες πρωινάδικα. Παλιά καθυστερούσα γιατί κοιμόμουνα. Τώρα, επειδή βλέπω τη Δαμανάκη στην ΕΤ1 και τη Χρουσαλά στον Alter.
Υποθέτω ότι θα ήταν πιο πρακτικό να κάνω απλώς έναν εμετό πριν πάω για δουλειά. Τουλάχιστον θα έφτανα στην ώρα μου.

Αντικειμενικά μιλώντας...

Αν είμαι τόσο έξυπνος όσο πιστεύω ότι είμαι, τότε γιατί δεν τα έχω καταφέρει καλύτερα;