Ζεν στο πιάτο.

Η μακαρονάδα είναι το πιο ζεν φαγητό. Με ηρεμεί. Σε αντίθεση με τον βίαιο τεμαχισμό του κρέατος, τις επίμονες πιρουνιές μιας σαλάτας ή το ψυχαναγκαστικό ξεκοκάλισμα του ψαριού, οι κινήσεις που κάνεις για να φας μακαρόνια είναι ήρεμες και αρμονικές. Σαν κλασσική χορογραφία σε adagio. Το μάτι ξεκουράζεται. Δεν ζαλίζεται από πολλά έντονα χρώματα, όπως με μια πίτσα. Κι ούτε απαιτείται η δεξιοτεχνία που πρέπει να διαθέτεις για να μην διαλυθεί το jenga ενός παστίτσιου ή ενός μουσακά.
Σήμερα, έχω απόλυτη ανάγκη μία καρμπονάρα.