Το δίλημμα της σοκολάτας.

Τι είναι καλύτερο: να σου αρέσει η σοκολάτα ή να μη σου αρέσει;

Αν σου αρέσει, έχεις μια ακόμα απόλαυση στη ζωή αλλά έχεις και περισσότερα κιλά και τερηδόνα. Τι είναι λοιπόν καλύτερο; Να είσαι λεπτός με αστραφτερό χαμόγελο; Ή να έχεις παραπανίσια κιλά και πέτρα στα δόντια αλλά και απόλαυση.

Οι ανατολική φιλοσοφία είναι σαφής. Κάθε επιθυμία είναι κακή, μια εξάρτηση που σε απομακρύνει από το τάο. Όχι στη σοκολάτα λοιπόν. Η ελληνική φιλοσοφία από την άλλη, έχει τόσες σχολές που χωράει κάθε απάντηση. Οι επικούριοι θα λέγανε ΝΑΙ, κάποιοι άλλοι θα λέγανε ΝΑΙ αλλά με ΜΕΤΡΟ και ο Επίκτητος θα έλεγε μάλλον ΟΧΙ. Συγγνώμη αλλά αυτός που λέει "ναι αλλά με μέτρο" κλέβει. Εδώ ψάχνουμε μια καθαρή απάντηση επί της αρχής. Προτιμάμε να απολαμβάνουμε και να πληρώνουμε το τίμημα ή να μην απολαμβάνουμε και να τη βγάζουμε τζάμπα;

Αν πει κάποιος ναι στη σοκολάτα, γιατί να πει όχι σε άλλες "απολαύσεις" όπως το ποτό, τα ναρκωτικά, η τεμπελιά και η υπερβολική ταχύτητα;

Αν πει κάποιος όχι, τότε πόσο ενδιαφέρουσα μπορεί να είναι μια ζωή χωρίς απολαύσεις;




Αν τώρα δούμε την σοκολάτα όχι απλά ως απόλαυση αλλά γενικότερα ως επιθυμία, τότε το "ναι" έχει 2 συνέπειες ακόμα, μία καλή και μια κακή. Η καλή είναι ότι σου δίνει κίνητρο. Για να βρεις λεφτά να αγοράσεις σοκολάτα μπορεί να ζωγραφίσεις έναν υπέροχο πίνακα για να τον πουλήσεις. Η κακή είναι ότι όταν δεν θα έχεις σοκολάτα, δεν θα είσαι σε μια ουδέτερη κατάσταση μη απόλαυσης (όπως αυτός που λέει όχι) αλλά πολύ χειρότερα: θα υποφέρεις.