8 Ιανουαρίου 1946 Δυο μικρές γερμανίδες περπατάνε πάνω στα ερείπια της βομβαρδισμένης Φρανκφούρτης και κουβαλούν με προσοχή ένα Χριστουγενιάτικο δέντρο που ανακάλυψαν στα συντρίμια.
Από όλες τις αρετές το κουράγιο είναι η σπουδαιότερη.
Κουράγιο η απλα επιβίωση?Απ' την άλλη, θα σου πω όταν βρέθω να μαζεύω δέντρα έξω στην διαλυμένη μου αυλή.Η μάλλον ας ρωτήσουμε τα παιδιά τι ξέρουν απο κουράγιο.Η ακόμα καλύτερα, ας μείνουμε να τα θαυμάζουμε που βρέθηκαν στα σκατά χωρίς να τα ρωτήσει κανείς...
Το κουράγιο..ναι, βέβαια είναι μια από τις μεγαλύτερες αρετές.
Οποιαδήποτε αρετή , ωστόσο, είναι καταδικασμένη αργά ή γρήγορα να εκλείψει αν δεν συνοδεύεται από την ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ. Σε οριακές καταστάσεις τα μικρά παιδιά παρουσιάζουν πάντοτε ένα θαυμαστό κράμα ανέμελου αυθορμητισμού και πειθαρχίας...
Προσπαθώ κι εγώ να καταλάβω τι με "συγκλονίζει". Σίγουρα δεν είναι η λύπη. Ίσως το "κουράγιο" δεν είναι η σωστή λέξη. Για να δείξεις κουράγιο πρέπει να έχεις δυνατότητα επιλογής. Αλλά μήπως τελικά πάντα, ακόμα και στην καταστροφή, έχουμε δυνατότητα επιλογής; (για το πώς θα αντιδράσουμε στην καταστροφή)
Είναι ΚΑΙ το "κουράγιο" που λες. Σωστή η λέξη. Τα μικρά παιδιά έχουν "αντοχές", τις οποίες οι ενήλικες έχουν ήδη απωλέσει προ πολλού.
Paradise Lost ...Paradise bombardized ...αυτό που με συγκλονίζει εμένα είναι ότι η ίδια η "πραγματικότητα" της εικόνας λειτουργεί "μεταφορικά" προς τόσα άλλα πράγματα.
4 Comments:
Κουράγιο η απλα επιβίωση?Απ' την άλλη, θα σου πω όταν βρέθω να μαζεύω δέντρα έξω στην διαλυμένη μου αυλή.Η μάλλον ας ρωτήσουμε τα παιδιά τι ξέρουν απο κουράγιο.Η ακόμα καλύτερα, ας μείνουμε να τα θαυμάζουμε που βρέθηκαν στα σκατά χωρίς να τα ρωτήσει κανείς...
Το κουράγιο..ναι, βέβαια είναι μια από τις μεγαλύτερες αρετές.
Οποιαδήποτε αρετή , ωστόσο, είναι καταδικασμένη αργά ή γρήγορα να εκλείψει αν δεν συνοδεύεται από την ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ.
Σε οριακές καταστάσεις τα μικρά παιδιά παρουσιάζουν πάντοτε ένα θαυμαστό κράμα ανέμελου αυθορμητισμού και πειθαρχίας...
http://justthereturn.blogspot.com/
Προσπαθώ κι εγώ να καταλάβω τι με "συγκλονίζει". Σίγουρα δεν είναι η λύπη. Ίσως το "κουράγιο" δεν είναι η σωστή λέξη. Για να δείξεις κουράγιο πρέπει να έχεις δυνατότητα επιλογής. Αλλά μήπως τελικά πάντα, ακόμα και στην καταστροφή, έχουμε δυνατότητα επιλογής; (για το πώς θα αντιδράσουμε στην καταστροφή)
Είναι ΚΑΙ το "κουράγιο" που λες. Σωστή η λέξη. Τα μικρά παιδιά έχουν "αντοχές", τις οποίες οι ενήλικες έχουν ήδη απωλέσει προ πολλού.
Paradise Lost ...Paradise bombardized ...αυτό που με συγκλονίζει εμένα είναι ότι η ίδια η "πραγματικότητα" της εικόνας λειτουργεί "μεταφορικά" προς τόσα άλλα πράγματα.
http://justthereturn.blogspot.com/
Δημοσίευση σχολίου
<< Home