Κοντραμπάσο.
Μάιος του 2001. Σε ένα προάστειο του Παρισιού (δεν θυμάμαι ποιο), στο δρόμο, δίπλα σε ένα υπαίθριο cafe, αντίκρισα μια οπτασία. Ένας άντρας με γένια και μακριά μαλλιά, έπαιζε ένα υπέροχο, μελαγχολικό κομμάτι με ένα κοντραμπάσο. Ανατρίχιασα. Από ένα κασετοφωνάκι δίπλα του, τον συνόδευε μια ηχογραφημένη ορχήστρα. Πλησίασα. Η πιο καλλιτεχνική φυσιογνωμία που είχα δει ποτέ μου, έπαιζε το πιο εκφραστικό, το πιο ευαίσθητο κοντραμπάσο του κόσμου, ένα μέτρο μακριά μου. Η μουσική με τύλιξε. Μου ήρθε να λιποθυμήσω.
Στην τσάντα για τα κέρματα που είχε κοντά του, υπήρχαν CD με ηχογραφήσεις του. Διάβασα το όνομά του: Jean - Pierre Lignian.
"PIERE" του Jean-Pierre Lignian
Πριν γράψω το κείμενο έψαξα το όνομά του στο διαδίκτυο. Τι απίστευτη σύμτωση! Βρήκα μια φωτογραφία που είχε τραβήξει ένας Γερμανός το 1998 στην Monmartre - ίσως εκεί τον συνάντησα κι εγώ...
Η φωτογραφία είναι πολύ καλή (κάνε κλικ εδώ) αλλά δεν μπορεί να αποτυπώσει την εμπειρία. Ίσως αν την κοιτάξεις για πολλή ώρα ακούγοντας τη μουσική...
Ort/ Datum: Monmartre, Paris, Frankreich, 1998. Copyright: Frank Auderset
posted by Παράξενος @ 1:11 π.μ.
9 Comments:
Υπέροχο στιγμιότυπο. Ευχαριστώ που το μοιράστηκες.
χαίρομαι που το μοιράστηκα με ανθρώπους σαν κι εσένα.
...kαι υπέροχο κομμάτι.Μου θυμίζει κάτι αντίστοιχο.Έναν δίσκο με τίτλο Κopkuler που άκουσα στα σοκάκια της Κωνσταντινούπολης ένα σούρουπο.Σ ευχαριστούμε παραξενε
To κομμάτι είναι υπέροχο ακόμα και αν το ακούω στο γραφείο μες το βούισμα των υπολογιστών...
Μια παρόμοια αίσθηση μου είχε κάνει ένα κομμάτι του Σπανουδάκη (νομίζω Θάλασσα λέγεται), όταν το είχα ακούσει περνώντας μπροστά από ένα καφεναίο στο λιμανάκι της Σαντορίνης, εκεί στην βάση όλων αυτών των σκαλιών....
ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ και σε ευχαριστώ :-)
Καλημέρα.
ωραίο... μου θυμίζει στο Λονδίνο μια κοπέλα (σωστή νεράιδα) που τραγουδούσε στους διαδρόμους του μετρό στο Oxford Circus. Την κοίταζα κοκαλωμένος κι απορούσα πώς μπορούσε ο κόσμος να προσπερνά αδιάφορος την παραδείσια (στ' αυτιά μου) μουσική...
Ναι, αυτές οι "μαγικές" στιγμές που όλα μοιάζουν από έναν άλλο κόσμο είναι οι πιο πολύτιμες στιγμές μας.
Alex,
Σε φιλώ.
vista μου,
Χαίρομαι ΠΑΡΑ πολύ που σου αρέσει. Είναι πολύ ωραίο, και όχι πάντα εύκολο, να επικοινωνούμε και μέσω μουσικής.
enteka,
Έτσι ακριβώς!
Σε ευχαριστώ, για την υπέροχη μουσική που μας πρόσφερες, και τα μοναδικά συναισθήματα που μας κατακλύσαν βλέποντας αυτή την σκηνή στο αγαπημένο μου Παρίσι και ακούγοντας αυτή την εκπληκτική μελωδία.
Έχω παεί 4 φορές Παρίσι. Δεν έχω πάει ακόμη στον Πύργο του Αιφελ ή στον Λούβρο. Αλλά έχω γυρίσει άπειρα τέτοια στενά και σοκάκια και έχω υπάρξει θεατής σε παρόμοιες σκηνές που έχουν κολλήσει ανεξίτηλα στη μνήμη μου. Και όταν ξαναπάω, εκεί θα επιδιώξω πάλι να πάω πρώτα.
Η σκηνή μοιάζει να είναι κοντά στην περιοχή Μαραί.
Philos
Σε ευχαριστώ πολύ για τα ζεστά σου λόγια.
Ας ξεχωρίσω κάποιες λέξεις από το κείμενο του Παράξενου.
οπτασία. Ανατρίχιασα. το πιο εκφραστικό, το πιο ευαίσθητο κοντραμπάσο του κόσμου. Μου ήρθε να λιποθυμήσω.
Παράξενε, ξέρω τι περιγράφεις..
Δεν σου κάνει πολύ εντύπωση που κάποιοι άνθρωποι δεν ξέρουν τι περιγράφεις? Εμένα μου κάνει εντύπωση. Γιατί?
Δημοσίευση σχολίου
<< Home