Έτσι απλά.
Θέλω να κλάψω δύσκολα.
Αργά.
Τα δάκρυα να έρχονται ένα ένα. Aπόσταγμα ψυχής.
Ακίνητος να ατενίζω το χάος εμπρός μου με μάτια υγρά.
Pergolesi - Stabat Mater (μέρος 1ο)
Pergolesi - Stabat Mater (μέρος 6ο)
pergolesi stabat mater
posted by Παράξενος @ 1:26 μ.μ.
14 Comments:
Ωραία τα υγρά μάτια, αν και προτιμώ τα παιχνιδιάρικα. Τωρα.. αν είναι και υγρά και παιχνιδιάρικα.. καίγομαι! Απλό.
Υ.Γ. Για εξήγησέ μου σε παρακαλώ, πώς να κατεβάσω τα ΜΡ3.. δεν το έχω καταλάβει ακόμα αυτό το κολπάκι..
:-)
Εγώ θέλω να κλάψω γρήγορα.
Σαν χείμαρρος να τρέχουν τα δάκρυα. Ασταμάτητα.
Μπας και ελαφρύνει το βλέμμα.
Αν γίνεται και να ουρλιάζω ταυτόχρονα, ακόμα καλύτερα.
Κάποτε είχα ανεβάσει το Les Pleurs (τα δάκρυα) του Sainte Colombe, ένα κομμάτι σε εκτέλεση Jordi Savall από το " Όλα τα πρωινά του κοσμου".
Οι νότες πέφτουν σαν δάκρυα. Να το ξανανεβάσω;
Κι ακόμη πιο όμορφα όταν γελούν. Να φτάνει το γέλιο στα μάτια. Να τα γλυκαίνει και να τα φωτίζει. Έτσι θέλω να κλάψω. Γελώντας!! Ξε-γελώντας!!!
Έλα...μην κλαις...θα περάσει.Όπως όλα.Γι'αυτό κλαις μάλλον,ε;
... κι έτσι απλά να σταματήσω να κλαίω ...
Ax.... :((((((((
*σνιφ*.....
*κλαψ*.....
*λυγμ*.....
(Πάλι από κούπες την κάναμε σήμερα...)
Μια καλησπέρα μόνο...
rodia
Είναι τόσο απλό που δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Κάνεις κλκ πάνω στο λινκ και ακολουθείς τις οδηγίες. (Πατάς εκε'ι που λέει FREE κλπ.)
ladybug
τα αντίθετα έλκονται.
Αθηναίε
Ωραίο το "Οι νότες πέφτουν σαν δάκρυα"
Βεβαίως. Να το ξανανεβάσεις.
oistros
Ξε-γελώντας!!!
όμορφο και πολυσήμαντο σχόλιο...
alex
(είναι ανάγκη να λες τα πιο σοβαρά πράγματα με το πιο επιπόλαιο ύφος;)
raffinata
Όπως πάντα... ένα βήμα παραπέρα.
serenity
Καμία απολύτως σχέση με
*σνιφ*, *κλαψ*, *λυγμ*.
Μα καμία.
μια φίλη μου έγραφε κάπου:
"περπατούσα κι έπεφτα σα βροχή"
μετά μου διευκρίνησε ότι έκλαιγε την στιγμή που περιγράφει στο κείμενο της.
χαρισμένο λοιπόν κι ας ειναι και δανεικό
Το ύφος μου ήταν ή μάλλον προσπάθησε να γίνει παρηγορητικό.Αντί να εκτιμήσεις το ότι ασχολήθηκα μαζί σου και όχι με το να περιγράψω μια δική μου στιγμή όπως όλοι, γερο-παράξενε,σχολιάζεις το ύφος μου.Πάω στη σπηλιά μου να το αναθεωρήσω.Ο καθένας μόνος του κι ο θεός εναντίον όλων.
Ι.
Καλοδεχούμενο το όμορφο αυτό δώρο.
Alex,
(Στο τσακ είμαι να σου απαντήσω με χαριτωμενιά (με έκανες να ξεχάσω για λίγο τη θλίψη μου) αλλά δεν γουστάρω να εκτρέπεται η συζήτηση σε χαριτωμενιές, κάτω από τέτοια post. Που ναι, εκφράζουν αληθινά συναισθήματα.)
Δεν σου φτάνει το κοπλιμέντο "λες τα πιο σοβαρά πράγματα" και κόλησες στο σχόλιο για το ύφος;
Δεν χρειάζεται να αναθεωρήσεις το ύφος σου, απλώς κοντρόλαρε την τεράστια αποδομητική του δύναμη. Είσαι ένα γλυκό κορίτσι με καλές προθέσεις και ένα μπαζούκας στα χέρια. Όλο και θα μας πάρει καμιά ξώφαλτση.
Μη μου θυμώνεις. Είμαι ένας γεροπαράξενος.
Εγώ δεν χρειάζεται να προσπαθήσω γι αυτό.
Κλαίω αργά, όχι δύσκολα. Σαν δύσκολα.
Μη με ζηλέψεις..
αλήθεια.
Εμένα πάλι η δυσκολία μου έγκειται στο να γελάσω με το κλάμα μου.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home