Εγωισμός.
Ξενύχτησε, πιες, γάμησε - όσο θες. Κάνε χαβαλέ, κάνε υπερβολές. Zήσε "εμπειρίες". Ματαιοπονείς και βαυκαλίζεσαι. Πάντα θα είσαι τρίτος και καταϊδρωμένος. Ένας αλητάκος με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Μικροαστός, ψευτόμαγκας, βλαχοτεκνό. Ένας "πονηρίδης". Πρώτος στο χωριό, αλλά τελευταίος στην πόλη. Στις πρώτες θέσεις θα είναι πάντα ένας ρώσος μαφιόζος, ένας παραγωγός του Holywood, ο αρχηγός μιας μαύρης συμμορίας της ανατολικής ακτής κι ένας Mick Jagger.
Ενώ εγώ. Στη μοναξιά, στη θλίψη, στην παρατήρηση... Έχω μια μικρή ελπίδα να βγω πρωταθλητής.
Έτσι κι αλλιώς...
Η τελική κόντρα δεν θα γίνει με απαρίθμηση κατορθωμάτων. Θα μας βάλουν να κοιτάξουμε και οι δυο τον ήλιο και θα κερδίσει όποιος καταλάβει περισσότερα. Κι είναι τόσα που έχω μάθει για τον ήλιο ζώντας στο σκοτάδι...
posted by Παράξενος @ 12:33 π.μ.
22 Comments:
Η πραγματικότητα είναι μόνο σε σχέση.
Εμεις που ζουμε απο την ακρη της πολης,εχουμε γνωρισει και βιωσει. καλυτερα απο ολους,το πιο φωτεινο σκοταδι...
Αν μεγαλώσεις λίγο την ελπίδα σου, θα βγεις πρωταθλητής. Να είσαι σίγουρος!
"Κι είναι τόσα που έχω μάθει για τον ήλιο ζώντας στο σκοτάδι..."
πολύ όμορφο..
"ένας άνθρωπος καίγεται
ένας άνθρωπος φωτίζει τη νύχτα.."(Τ.Λειβαδίτης)
Μην αμφιβάλλεις διόλου.
Μόνο που δεν το πήρες χαμπάρι.
Είσαι ο ίδιος ήλιος.
Για ρώτα και μένα που βλέπω από δω καλύτερα...
ΠΑΡΑΞΕΝΕ, ΕΧΕΙΣ ΓΙΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΒΑΘΥΣ,ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ, ΠΙΟ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟΣ, ΟΧΙ ΕΣΥ ΜΑΛΛΟΝ ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΩΣ ΕΚΦΡΑΖΕΣΑΙ ΕΔΩ, ΓΙΑΤΙ ΕΣΥ ΕΤΣΙ ΕΙΣΑΙ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ.
ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΗΣΥΧΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ?
Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ, ΑΥΤΟΣ Ο ΜΗΝΑΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ, ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ, ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑΣ, ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΜΗΝΑΣ "ΒΑΡΥΣ" ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗΣ. ΠΑΛΕΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ
ladybug,
Σε χαιρετώ.
πρεζαTV,
κάτι ξέρεις εσύ...
elpida,
είσαι μια ελπίδα
poreia,
σε ευχαριστώ
Mplim-Mplom,
πολύ ωραίο, έχω αδυναμία στον Λειβαδίτη.
Καπετάνισσα,
Είσαι γενναιόδωρη, άρα πλούσια.
bebitsa,
Το σχόλιό σου με αγγίζει πολύ. Γιατί κι εγώ θεωρώ αυτό το κείμενο από τα πιο δυνατά μου.
Σε ευχαριστώ.
(Αν μου επιτρέπεις. Κάποια στιγμή θά θελα να αλλάξεις υποκοριστικό. Θα βρούμε μαζί κάτι πιο όμορφο.)
Δεν έχω αντίρρηση για το υποκοριστικο, αν και το είχα διαλέξει προς τιμήν της κορούλας μου
υ.γ. Κέθε φορά που σε διαβάζω τον τελευταίο καιρό, μου φαίνεται πως η ένταση στα κείμενά σου βρίσκεται σε μία κλιμάκωση. Ανυπομονώ για το πως θα είναι η κορύφωση!
Δεν υπάρχει τελική κόντρα,
την τελευταία μέρα δεν πρόκειται να συμβεί απολύτως τίποτα για μας.
Απλά και μόνο, ο χρόνος θα αφήσει να σβύσει απο μέσα του, μια υπέροχα απελπισμένη ανθρώπινη ύπαρξη και θα συνεχίσει αμέριμνα την αέναη ερωτοτροπία του με το μέλλον.
Και η μάθηση για τον ήλιο μέσα απο το σκοτάδι, θα γίνει η ίδια το σκοτάδι, μεσα απο όπου μπορεί κάποτε να αναδυθούν, κάποιες άλλες μαθήσεις για τον ήλιο...
Θα συμφωνήσω κάπως με τον Ted. Οι μοναχικοί και θλιμμένοι δεν έχουν ελπίδα να υπερισχύσουν σε άμεσες κόντρες οποιουδήποτε είδους. Το πλεονέκτημά τους εμφανίζεται όταν βρουν το δρόμο να αδιαφορούν για τις συγκρίσεις. Έτσι μου φαίνεται.
ΠΕΛΑΓΟΔΡΟΜΙΕΣ...
kouibel,
"Στων ονείρων σου τις χώρες ψάχνεις μία πατρίδα. Δεν σε φοβάμαι."
Πολύ ωραίο.
bebitsa μου,
Δεν πρόκειται να υπάρξει κορύφωση.
Τουλάχιστον όχι προσχεδιασμένη.
Ted,
Σκληρό και όμορφο αυτό που λες - άρα μάλλον αληθινό.
Thrass,
Συμφωνώ με τον Ted, αλλά διαφωνώ μαζί σου στο πρώτο μέρος.
Δεν υπάρχει κόντρα στην οποία οι μοναχικοί να είναι καταδικασμένοι. Το αντίθετο μάλιστα. Έτσι ξέρω εγώ.
Η αδιαφορία για τις συγκρίσεις (εκεί συμφωνώ) μπορεί να έχει πολλές εκφάνσεις. Αν το δεις από μια άλλη πλευρά και το αρχικό κείμενο αποδομεί τις συγκρίσεις. Λέει ουσιαστικά ότι "παίζουμε σε διαφορετικά γήπεδα" άρα δεν υπάρχει σύγκριση.
Κι ένα γενικότερο σχόλιο.
Υπάρχουν κείμενα που γράγφονται με το μυαλό κι άλλα που γράφονται με την καρδιά.
Αυτά που γράφονται με την καρδιά ή τα νιώθεις ή όχι. Τέλος. Δεν χωράνε εκλογικεύσεις (ίσως δεν χωράνε και σχόλια). Η λογική είναι ο καλύτερος τρόπος να ΜΗΝ τα καταλάβεις/νιώσεις.
Ποιος τη γαμάει τη λογική; Έπειτα, δεν είναι και τόσο κακό να υπάρχουν πράγματα μετέωρα, χωρίς εξηγήσεις + επεξηγήσεις + αναλύσεις. Έτσι απλά, λοιπόν, ποιος τη γαμάει τη λογική;
little pat,
welcome
deadend mind,
Αυτό ακριβώς!
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο : Άλλο πράμα ο ποιητικός - λογοτεχνικός λόγος που ενδεχομένως όπως λέει και ο παράξενος, δεν χωράει ούτε κάν σχόλια και άλλο πράμα ο αυστηρά δομημένος-λογικός λόγος που είναι πολύτιμο εργαλείο - φάρος για τις διανοητικές μας ανακαλύψεις. Το ανερμήνευτο είναι ακριβώς αυτό που λέει η λέξη και άρα δεν μπορεί να εκφραστεί με το λόγο. Το παράλογο μπορεί να εκφραστεί με το λόγο. Η λογική είναι απλά ένα εργαλείο που διατίθεται, η βούληση του καθενός είναι αυτή που αποφασίζει αν θα τη χρησιμοποιήσει ή όχι. Το κακό με τη λογική είναι ότι κάθε στιγμή, είναι εκτεθειμένη στην κριτική και την αμφισβήτιση. Η λογοτεχνία και η ποίηση ειδικότερα δεν επιδέχονται ουσιαστικής κριτικής και αμφισβήτισης : Είτε σου αρέσει ένα ποίημα είτε όχι...
Ας είμαστε λοιπόν ξεκάθαροι στις προθέσεις μας. Τη λογική την γαμάει ο λόγος.
just try to see in the dark
just try to make it work
to feel the fear before you're here
i make the shapes come much too close
i pull my eyes out
hold my breath
and wait until i shake...
but if i had your faith
then i could make it safe and clean
if only i was sure
that my head on the door was a dream
i've waited hours for this
i've made myself so sick
i wish i'd stayed asleep today
i never thought this day would end
i never thought tonight could ever be
this close to me
Σκληρό , έντονο, σφικτό, και απόλυτα ρεαλιστικό κείμενο.
:-)
evie,
σε ευχαριστώ.
Παράξενε,
"πρώτος, τελευταίος, πρωταθλητής, κόντρα, τελική κόντρα, κατορθώματα, τα περισσότερα, καταϊδρωμένος"
Λοιπόν..
it's a race..
a race for rats..
a race for rats to die..
έτσι λέει ένα τραγούδι Placebo.
πάντα το θέμα είναι
με ποιόν κάνεις αγώνα,
και για τι πράγμα
και για ποιόν
και για ποιό λόγο
και για ποιό κέρδος
και με τι τίμημα
ποιός θα δει περισσότερο ήλιο, φως
vs
ποιός θα πάρει περισσότερο από το άλλο
ο εγωισμός του παράξενου και ο εγωισμός του πονηρίδη..
pls.. μην παίζεις σε άλλο γήπεδο..
έλα να παίξουμε στο ίδιο..
φωνάζουν και οι δύο
όμως δε το παραδέχονται..
έλα να παίξουμε στο ίδιο γήπεδο
φωνάζουν σιωπηλά και οι δύο..
ίσως γιατί ο ένας είναι απειλή για τον άλλον..
ίσως και όχι...
Δεν ψάχνω τίποτα πια σαν απόηχος μου έρχονται ακόμα έχω κάλυψη μνήμες ερωτικές και μη.
Καποια στιγμη λέω απελευθερώθηκα…αλλά τι να το κανείς …
Άσα μιλάς για το μαλακά που νομίζει ότι τα γα..μησε όλα…τις ψυχες όμως δεν ακουμπάει και όλοι αγαμητοι τελικα παραμένουν …
Η μοναξιά, και η θλίψη ακόμα και η παρατήρηση δεν θα σε κάνει πρωταθλητή. και ξέρεις γιατί?
Εσύ το ξέρεις δεν υπάρχουν πρωταθλητές …ευνοούμενοι κατά μια έννοια ..ακόμα λέω ότι ψάχνεις κάποια στιγμή η ζωή στο δίνει…απλά δεν ψάχναμε την πρωτιά…… εγώ πάντα ταξίδευα σε ΑΝΘΡΩΠΟ…
Κωνσταντίνος Καβάφης
Όσο μπορείς
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
[1913]
Μου φαίνεται πως κάποιος έχει παρόμοια άποψη με τη δική σου.Αυτό μου ήρθε τουλάχιστον στο μυαλό.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home