Σαν Γιαπωνέζος.
'Ισως ευτυχία είναι να μη θεωρείς τίποτα δεδομένο.
Εύκολα ξεχωρίζεις τον ευτυχισμένο άνθρωπο.
Κρατάει συνέχεια μια φωτογραφική μηχανή.
Σαν γιαπωνέζος σε ταξίδι.
Φωτογραφίζει τα πάντα. Την κίνηση στην Κηφησίας. Και το περίπτερο στη γωνία. Φωτογραφίζει το γραφείο του στη δουλειά. Φωτογραφίζει τη μάνα του. Και τη γάτα του. Φωτογραφίζει και τον λεκέ στον τοίχο που μοιάζει με λεπτομέρεια από την Γκουέρνικα.
Θέλει να απαθανατίσει τη στιγμή, τα πρόσωπα, τα αντικείμενα.
Αύριο θα τα έχει ξεχάσει. Θα τα ξαναδεί πάλι σαν καινούρια. Με τον θαυμασμό τής πρώτης φοράς.
Ναι. Ο ευτυχισμένος άνθρωπος μοιάζει με γιαπωνέζο τουρίστα.
(εμπνευσμένο από τις φωτογραφίες τής alex)
posted by Παράξενος @ 10:47 π.μ.
16 Comments:
Καλημέρα. Μ' αρέσουν οι σκέψεις σου και σήμερα είπα να σ'το γράψω κιόλας:)
...:-)
'Ισως ευτυχία είναι να μη θεωρείς τίποτα δεδομένο.'
Χωρίς το ίσως... ναι! αυτό είναι ευτυχία... να μην περιμένεις τίποτα και να σου έρχονται όλα:)
Τον τοίχο πίσω από το γραφείο μου κοσμούν εκτυπώσεις από τα post σου, το "σπυράκι" είχε κάνει την αρχή και μετά ακολούθησαν και άλλα όπως "μια μεγάλη αλήθεια", "μια νύχτα στο καζίνο"....
Το "σαν Γιαπωνέζος" παίρνει σήμερα τη θέση του!
Ελπίζω να μην σε πειράζει..
Ζητάω (εκ των υστέρων ) άδεια για χρήση της πνευματικής σου περιουσίας..
Η ευτυχία είναι πραγματικά το να καταφέρεις να μην θεωρείς τίποτα δεδομένο,
να μην περιμένεις τίποτα, να μην υπόσχεσαι τίποτα
το μεγάλο πρόβλημα είναι πως φτάνεις εκεί... Πως τα καταφέρνεις..
“Happiness is good health and a bad memory.” Ingrid Bergman
θα στο χαλάσω ίσως, αλλά "φωτογραφίζω" μόνο όταν δεν πρόκειται να ξαναδώ κάτι/κάποιον είτε για λίγο είτε για πάντα, είτε έφυγε είτε "έφυγε"... εκείνη τη στιγμή δεν νιώθω ευτυχισμένη, ευτυχισμένη νιώθω όταν τα ανακαλώ από τη μηχανή της μνήμης μου...
Είναι αυτό που λέμε...
"δε χρειάζεται, παρά ένα κλικ".
Κι όπως το πάρει κανείς.
Το κλικ.
Ούτε καν ο εαυτός μας δεν είναι δεδομένος. Γιατί να είναι οτιδήποτε άλλο?
Ο Ηράκλειτος(νομίζω) είπε: Δεν μπορείς να μπεις δυο φορές στο ίδιο ποτάμι.
Κάπως έτσι είναι κι ζωή νομίζω.
Ελένη,
Τι ωραία που το είπες!
Καλά έκανες.
vista
;-)))
Ιφιγένεια,
Αν κρίνω από το τελευταίο σου κείμενο, ξέρεις πολλά από ευτυχία.
Λουκουμάκι,
Φέρε μου χαρτιά, φέρε μου συμβόλαια να υπογράψω την άδεια χρήσης εδώ και τώρα!
Αυτό που γράφεις για τις εκτυπώσεις (αν και δεν ξέρω πως μπορείς να εκτυπώσεις από το blogger) είναι πολύ τιμητικό.
Κάποια στιγμή πρέπει να εξηγήσω γιατί οι 5-6 άνθρωποι που τους αγγίζουν πραγματικά τα κείμενά μου είναι μόνο γυναίκες.
Πώς τα καταφέρνεις; Μακάρι να μπορούσα να σου απαντήσω.
Raffinata,
Στην πράξη βγάζω σπάνια φωτογραφίες.
Όταν όμως πας σε ένα καινούριο μέρος και βλέπεις κάτι για πρώτη φορά πώς νιώθεις; Εκεί είναι η ουσία.
Καπετάνισσα,
Ναι, ένα "κλικ". Κι όσο εύκολα γίνεται το κλικ, άλλο τόσο εύκολα χάνεται...
Ladybug
¨:-)
"Κάποια στιγμή πρέπει να εξηγήσω γιατί οι 5-6 άνθρωποι που τους αγγίζουν πραγματικά τα κείμενά μου είναι μόνο γυναίκες".
Δεν είναι 5-6 μόνο, είναι πολύ περισσότεροι. Και δεν είναι μόνο γυναίκες.
Απλά οι άντρες μπαίνουν, διαβάζουν και φεύγουν, για να μην θεωρηθούν
"ευαίσθητοι". Δεν κάνει...
Ακόμα ένα πανέμορφο δημιούργημα αγαπητε παράξενε. Θαυμάζω τους ανθρώπους, που όλο το νόημα αυτού που θέλουν να πουν, το χωράνε μέσα σε λίγες μόνο γραμμές χωρίς πολλά πολλά.
Καλημέρα.
Χνούδι
σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου.
regina,
Άρα για σένα ίσως έχει ακόμα μεγλύτερη αξία η σκέψη μου, αφού σου παρουσιάζει κάποια πράγματα από μια νέας οπτική ;-)
Μάλλον δεν γνωρίζω και πολλούς ευτυχισμένους ανθρώπους!!
ναι έτσι είναι συμφωνώ
τίποτα δεδομένο
Γιαπωνέζοι: δεν ξέρω αν τους έχει δει κανείς σας στο Λονδίνο, να φωτογραφίζονται ξυπόλητοι όπως ο Lennon, μιμούμενοι εκείνη τη φωτογραφία των Beatles στη διάβαση πεζών και να είναι Δεκέμβρης ΜΕ ΧΙΟΝΙΑ και ψοφόκρυο. Μιλάμε για ΤΟ γέλιο.
An upopsiastw oti upainissesai oti eimai eutuxismeni ua gelasw giapwnezika pou legame kai sto dimotiko.
Alex(aplws exw ksexasei to username mou kathws kai ta pin mou- ki an thumamai kala to onoma mou ayto einai)
Για τους Iάπωνες πάντως αυτή η συνήθεια απαθανάτισης που τους καθιστά τελείως γελοίους είναι έθιμο.Aν δεν φωτογραφίσουν τις διακοπές τους είναι σαν να μην πήγαν καθόλου.Aν δεν ξέρουν οι φίλοι τους ότι πήγαν με αποδεικτικά στοιχεία τις φωτο είναι σαν να μην υπήρξε.Eίναι η ιδιόμορφη σύσταση που έχει η εμπειρία γι αυτόν τον λαό.Oι πηγές παράξενε,οι πηγές.Scripta manent,verba volent.Kαι regina roses amat.Aσε που Cassius timorem cepit.
Φιλιά.
YΓ.Θα συμφωνήσω με τον/την unpaiktable και την ingrid.H κακή μνήμη είναι τα πάντα.Zήστε ως χρυσόψαρα για να μην μπείτε ποτέ στο τηγάνι και να αντέξετε και τη γυάλα.
Γωγώ,
δεν θα ήταν περίεργο αν γνώριζες;
αφού είναι ελάχιστοι
Καλλιόπη,
Χαίρομαι που συμφωνείς.
Μανταλένα,
lol
Alex,
Αντιφάσκεις.
Αν η απώλεια μνήμης είναι ευτυχία, τότε ασφαλώς και είσαι ευτυχισμένη αφού έχεις ξεχάσει τα πάντα (username, pin κλπ) ΄-)))
Δημοσίευση σχολίου
<< Home