Noir.
Κάποια τραγούδια δεν σου αρέσουν απλώς. Σε αντιπροσωπεύουν. Αντιπροσωπεύουν την αισθητική σου, τα αισθήματά σου, το ύφος σου.
Το τραγούδι του φετινού καλοκαιριού ακούγεται στα σκοτεινά. Μόνο έτσι θα το νιώσεις. Κλείσε τα παντζούρια, κλείσε τα φώτα ή έστω, κλείσε τα μάτια. Noir σημαίνει μαύρο.
Pascal Obispo - Noir
"μαύρο όπως οι μέρες που φεύγουν μέσα από τα δάκτυλά μας
μαύρο όπως οι αγάπες μας που δεν έχουν πια την ίδια γλυκιά γεύση
μαύρο όπως το βλέμμα σου όταν μου λέει πως είναι πλέον πολύ αργά"
posted by Παράξενος @ 1:42 π.μ.
8 Comments:
μαύρο σαν παρόν που δεν θέλει να γίνει παρελθόν... σ' ευχαριστώ...
μαύρο σαν .. άσπρο που κοροιδεύουμε αισιόδοξα!
Γιατί δεν οργανώνετε μια συνάντηση; Εσείς, ναι, που τα'χετε βάλει με τους εαυτούς σας. Αφού το πιστεύετε οτι αξίζετε περισσότερα.. Γιατί δεν κάνετε ένα καλό στους εαυτούς σας; Δε προσπαθώ να κάνω τον έξυπνο, μια λύση θέλω να προτείνω. Ρίξτε τον εγωισμό σας και φτιάξτε μια όμορφη παρέα, από την οποία έχετε μόνο να κερδίσετε και στην οποία έχετε πολλά να προσφέρετε.. Η απομόνωση τονώνει την αίσθηση της αποξένωσης περισσότερο.. Για το καλό σας.. Μη φοβάστε να αλλάξετε το χρώμα του μαύρου στη ζωή σας..
raffinata, oistros,
σας ευχαριστώ εγώ.
unpaiktable,
-Πρώτα από όλα οι περισότεροι μοναχικοί σιχαίνονται τις ομαδοποιήσεις.
-Και τι θα λέμε στη συνάντηση; Αυτά που γράφουμε στο μπλογκ;
-Από που συμπεραίνεις ότι πιστεύουμε ότι αξίζουμε περισσότερα; Γνωρίζω καλά ότι στη ζωή είναι άγνωστη η έννοια της δικαιοσύνης. Οπότε δεν τίθεται θέμα "ποιος αξίζει τι".
-Πες μου πρώτα ποιος είναι ο ορισμός του "καλού" και του "καλού μας" για να καταλάβω τι εννοείς.
Ευχαριστούμε πάντως για το ενδιαφέρον (και για το ενδιαφέρον σχόλιο και για το ενδιαφέρον σου για μας)
Φιλιά
Παράξενε,
- Καλύτερα να μη το γενικεύεις.. Πιστεύω πως οι υπόλοιποι που δε τις σιχαίνονται μπορούν να πάρουν την πρωτοβουλία που δε θα έπαιρναν πότε οι "περισσότεροι". Νομίζω οτι πιστεύουν απλά πως δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα με μία συνάντηση. Κι όμως, θεωρώ πως θα είναι ωραίο. Όσο περισσότερο μένει μόνος του ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο φοβάται ή απεχθάνεται τον περίγυρό του.
- Στη συνάντηση μπορείτε να λέτε ό,τι θέλετε, σχετικά ή και άσχετα με το μπλογκ. Η διαφορά είναι στο μέσο της επικοινωνίας. Είναι τελείως διαφορετικό να ανταλλάζεις απόψεις μέσα από ένα κρύο μπλογκ, με το να κάνεις το ίδιο πιο άμεσα και πρόσωπο με πρόσωπο.
- Δικαιούστε και αξίζετε περισσότερα και αυτό φαίνεται μέσα σε αυτά που γράφετε. Δεν έχεις άδικο, η ζωή δεν είναι δίκαιη, αλλά δεν θα'πρεπε να περιμένουμε με σταυρωμένα χέρια για το πότε η ζωή θα αποφασίσει να μας ξημερώσει τη μέρα που άλλοι περιμένουν και άλλοι όχι πια. Συν Αθηνά και χειρα κίνει, έλεγαν οι αρχαίοι. Δε λέω πως ξαφνικά θα αλλάξουν τα πάντα, αλλά είναι κρίμα να μη το προσπαθήσετε. Μπορεί η ζωή να μην είναι δίκαιη αλλά όλοι έχουμε το δικαίωμα να προσπαθήσουμε για κάτι καλύτερο.
- Όταν μιλάω για το "καλό σας" αναφέρομαι σε οποιαδήποτε κατάσταση στην οποία μπορείτε να βρεθείτε, μακριά από αυτή που τρώει τα σωθικά σας και στην οποία βυθίζεστε περισσότερο μέρα με τη μέρα. Δυστυχώς μπορώ να γνωρίζω μόνο ό,τι γράφεται εδώ μέσα οπότε αν η πραγματικότητα διαφέρει από αυτά που λέω δεν τίθεται θέμα, ανακαλώ.
- Επίσης, παρατηρώ πως υπάρχει μια τάση για επικοινωνία. Τόσα σχόλα, τόσες ερωταπαντήσεις. Άρα δεν πιστεύω πως οι μοναχικοί που επισκέπτονται το μπλογκ σιχαίνονται τις ομαδοποιήσεις. Και η λέξη αυτή δε σημαίνει απαραίτητα πως όποιος εμφανιστεί σε μία συνάντηση μπαίνει σε καλούπι. Γίνεται μέρος μιας ομάδας μεν, αλλά με την καλή έννοια. Έχει να προσφέρει αλλά και να επωφεληθεί από αυτήν.
αχ unpaiktable, τώρα κατάλαβα τα λόγια σου που είδα στο προφίλ σου ότι είσαι 24 ετών ;)
Αχ τι ωραίο πράγμα όταν
ξαφνικά, στο άσχετο
συναντάς κάτι που σου θυμίζει τόσο τον εαυτό σου..
κάτι που είναι κομμάτι του εαυτού σου..
ένα τραγούδι..
ένα συγκρότημα..
ένα είδος ντυσίματος ενός περαστικού..
ένα κείμενο..
Κάποια πράγματα δεν σου αρέσουν απλώς..
Σε αντιπροσωπεύουν. Αντιπροσωπεύουν την αισθητική σου, τα αισθήματά σου, το ύφος σου.
-----------------------------------
ο τίτλος - η εικόνα - το κείμενο
Παράξενε, χτυπάς κατευθείαν στο κέντρο, όταν διαβάζω ποστ σου..
Σήμερα έπεσα στο μπλογκ
αύριο θα φύγω,
αλλά να ξέρεις οτι
ανάμεσα στο μπλογκ σου
βλέπω κάτι πολύ πολύ οικείο
οικείο ως το κόκαλο
(ένα κομμάτι του εαυτού μου)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home