Αλίνα.
Είναι κάποιοι άνθρωποι που η ύπαρξή τους μου δίνει θάρρος.
Μένει σ' ένα σπίτι δίχως έπιπλα. Ειρωνέυεται την κατάσταση: "Θα τ' αφήσω όλα στα παιδιά μου". Έχει ένα ψυγείο, ένα κρεβάτι και μια τηλεόραση. Δουλεύει όπου βρει. Μια βδομάδα σ' ένα γραφείο, ένα μήνα σ' ένα κλαμπ - για δυο ημέρες δούλεψε και κονσομασιόν. Έχει πτυχίο Μηχανολόγου-Ηλεκτρολόγου και δεν ενδιαφέρεται να το παλέψει. "Οι δουλειές έχουν κλείσει" λέει. "Και δεν θέλω να φάω τη ζωή μου για να φτιάξω τη ζωή μου".
Είναι όμορφη και το ξέρει. Βρίσκει ωραία παιδιά που έχουν τον τρόπο τους και περνάει κι αυτή καλά μαζί τους. Μετά χωρίζει και περνάει ολόκληρους μήνες μπροστά στην τηλεόραση. Τρώει από τα έτοιμα, κι όταν τελειώσουν τηλεφωνεί στη μάνα της. "Μέχρι να με βαρεθούν".
Θέλει να ταξιδέψει, αλλά δεν μπορεί. Ήθελε να πάει στο Κουβέιτ όταν το ανοικοδομούσαν αλλά σκέφτηκε τη ζέστη. Ήθελε να πάει στην Αμερική με ένα αγόρι, αλλά ερχόταν Ιούλιος και πήγε στη Μύκονο. "Δεν ξέρω τι θέλω. Θέλω ένα γάμο που να μου τα εξασφαλίσει όλα αλλά αποκλείεται να τον αντέξω".
Ούτε στο σεξ τα πάει καλά: "Φτάνω σε οργασμό μόνο όταν με γλείφουν".
Η ντουλάπα της είναι ολόκληρη η περιουσία της. Μια ψεύτικη γούνα του Gaultier, ένας Galliano, και δυο τρια κομμάτια της Hammet. "Αγορασμένα με αίμα" λέει και γελάει βραχνά. Όταν ντύνεται και βγαίνει, δεν διανοείσαι ότι αυτή η κοπέλα μένει σε ένα δυάρι της Λουίζης Ριανκούρ.
Αλλά δεν βρίσκει πού να πάει. Δεν βρίσκει τι να πει. "Όλα τα ξέρω. Τίποτα δεν μου κάνει εντύπωση". Αυτή την εποχή δεν έχει αγόρι. Δεν έχει δουλειά. Δεν έχει τίποτα. Πού θα πάει αυτή η κατάσταση; "'Αγνωστο!"______________
Ευχαριστώ πολύ τον Μιχάλη από το stereonova.blogspot.com που το βρήκε και το σκάναρε για μένα από ένα παλιό τεύχος του 01. Τότε η Αλίνα ήταν 28 χρονών. Σήμερα πρέπει να πλησιάζει τα 40. Πού είναι; Τι κάνει; Αλίνα σε αγαπώ.
posted by Παράξενος @ 12:25 π.μ.
18 Comments:
Δύο Κόσμοι: Να τα έχεις όλα και να νιώθεις ότι δεν έχεις τίποτα. Να μην έχεις κάτι, αλλά να σου ανήκει όλος ο κόσμος. Το πιο σημαντικό απόκτημα, ένα όνειρο να έχεις να πορεύεσαι, να σου γεμίζει το ντεπόζιτο όταν νιώθεις πως ξεμένεις...
paraxene όταν βρω την Αλίνα θα επικοινωνήσω. Κάτι μου λέει ότι κάπου εδώ γύρω βρίσκεται.
:-)
Μια τέτοια ιστορία, γραμμένη, μάλιστα, απλά, χωρίς επιρρήματα κριτικά και επίθετα κοσμητικά ή άλλα, μπορεί να μας δίνει θάρρος. Γιατί, όμως; Επειδή κάποιος καταφέρνει να ζει, μ΄ αυτόν τον τρόπο; Επειδή εμείς, που διαλέξαμε ή που διάλεξαν για μας έναν άλλο τρόπο, ζούμε "καλύτερα", ήτοι έχουμε σωρεύσει περισσότερα;
Γιατί;
Αν κοντά σε όλα τα άλλα που ορθώς αντιληφθηκε, είχε πετάξει στα σκουπίδια την τηλεόραση, θα έλεγα πως "ήξερε πολλά"!
:)
Παρακαλώ, θα ήθελα να εξηγήσεις το γιατί σου δίνει θάρρος.
Xμ, για την Αλίνα δεν ξέρω, ούτε την ξέρω... ίσως είναι αυτή που ήρθε και στάθηκε μπροστά μου για να μου φάει το ταξί... θα ήθελα όμως να μάθω τι απέγινε η Ελένη Καρυώτη από το Κωσταλέξι... ζει; πως έζησε μετά από τόσα χρόνια που ήταν "φυλακισμένη"; χμ, ίσως αυτό να μου έδινε θάρρος...
αργυρένια,
Δεν μπορώ να διακρίνω από πιο σημείο του κειμένου προέκυψε το σχόλιό σου, αλλά συμφωνώ.
evie
:-) μη με ξεχάσεις
Ναι asteroid, μάλλον για αυτά που λες. Και γιατί μας δείχνει ότι είμαστε ελεύθεροι για το "καλύτερο" και το "χειρότερο".
kaita7katsikakia
Κάποιες φορές έχουμε ανάγκη τη λήθη της τηλεόρασης.
Ροδιά,
Ο asteroid έδωσε μια απάντηση.
Η ύπαρξη της Αλίνας μου δίνει θάρρος γιατί ζει μια παράξενη ζωή.
Όχι παρόμοια με τη δικιά μου, αλλά, ίσως, εξίσου παράξενη.
Με έλκει τραγικότητα των ανθρώπων με μεγάλες, αναξιοποίητες δυνατότητες.
Έχω την εντύπωση ότι η Αλίνα έχει έρθει αντιμέτωπη με την ύπαρξή της με τρόπους που πολλοί αγνοούν.
Και φυσικά δεν είναι εύκολο να εξηγηθούν όλα με λέξεις. Κάποια πράγματα μας κάνουν "κάτι".
Χαίρομαι που αναπνέω τον ίδιο αέρα με αυτή την γυναίκα, τόσο απλά.
raffinata,
Σε κάποια πράγματα προτιμώ (για πολλούς, όχι πάντα συνειδητούς, λόγους) να κλείνω τα μάτια. Υποθέτω ότι τέτοια είναι για μένα και η περίπτωση που αναφέρεις.
Η απάντησή σου προς τη raffinata με τρομάζει. Ανοίγουμε δλδ τα μάτια για να βλέπουμε το θηρίο να ξασκίζεται στην αρένα (περίπτωση Αλίνας) και τα κλείνουμε για να μη βλέπουμε τα ζώα που έχουνε φυλακιστεί (περίπτωση Ελένης από Κωσταλέξι) μη τυχόν και γίνουν θηρία;
Θαυμάζουμε, είμαστε χαρούμενοι που συνυπάρχουμε με κάτι που παρατρίχα γλίτωσε απο τον εγκλεισμό του από μας τους ίδιους;
(το α' πληθυντικό αναφέρεται στην -πόσο ανθρώπινη;- κοινωνία Μας)
Ροδιά,
Θα πρέπει να έχεις συνηθίσει να σε τρομάζω ;-)
Βρίσκω πολύ όμορφη και εύστοχη την παρομοίωση της Αλίνας με θηρίο που ξεσκίζεται στην αρένα.
Τα υπόλοιπα δεν τα πολυκαταλαβαίνω. Κυρίως διαφωνώ στο ότι (αν κατάλαβα καλά) κάνεις ηθικές κρίσεις όχι για πράξεις, αλλά για σκέψεις, προτιμήσεις, αισθήματα. Η ηθική, αν δεχτούμε ότι (πρέπει να) υπάρχει τέτοιο πράγμα, πρέπει να αφορά αποκλειστικά τις πράξεις μας. Οτιδήποτε άλλο είναι στείρα ανελευθερία, σκέτος παραλογισμός.
Ναι, το 01 (το έπαιρνα ανελλιπώς) είχε έντονη τάση να φλερτάρει με τέτοιου είδους άτομα... που εγώ θα τα έλεγα αυτοκαταστροφικά. Και σίγουρα μού δημιουργούν το λιγότερο αμηχανία, για να μην πω απέχθεια, και σίγουρα όχι διάθεση για ζωή.
Δικαιολογημένα φρίκαρε η Ροδιά με την απάντησή σου στην Ραφινάτα. Οι πράξεις είναι στην αληθινή ζωή, αλλά και οι λέξεις έχουν την δύναμή τους....
Καλό βράδυ
Γειά σου μαύρε γάτε,
δεν κατάλαβα γιατί "δικαιολογημένα" φρίκαρε η Ροδιά με την απάντησή μου στην Ραφινάτα.
Από πότε θεωρείς δικαιολογημένο να φρικάρει κάποιος επείδη δεν βλέπει κάποιος άλλος τα πράγματα όπως τα βλέπει αυτός;
Η Ροδιά φρίκαρε γιατί έτσι ένιωσε, οκ. Το "δικαιολογημένα" δεν το κατάλαβα.
σχετικά με το αποπάνω Post περί έλλειψης φαντασίας:
παραθέτω την πρώτη φράση από την Άννα Καρένινα του Λέβ Ταλστόι:
Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν η μία με την άλλη, αλλά η κάθε δυστιχισμένη οικογένεια έχει τον δικό της τρόπο να είναι δυστυχισμένη.
καληβδομάδα
Καλή εβδομάδα πρόβατε,
Πολύ ενδιαφέρουσα πρώτη πρόταση για βιβλίο. Πάντως δεν αποκλείει η δυστυχία κάθε δυστυχισμένης οικογένειας να επαναλαμβάνεται μονότονα.
Btw, στο πιο πάνω κείμενο δεν άφησα ανοιχτά τα σχόλια, γιατί είναι αυστηρά αυτοβιογραφικό (και πονάει) και ένα ξενέρωτο σχόλιο θα μου την έσπαγε.
Mou άρεσε πολύ το κείμενο και το θέμα. Ειλικρινές και αφοπλιστικό.
ladychill,
exactly
α)γιατί είναι θεμιτό να κρίνουμε πράξεις και όχι σκέψεις ή αισθήματα;
μπορεί πχ εγώ να κάνω μια σκέψη αηδιαστική, ή να αισθάνομαι κάτι που λογικά είναι άδικο, και να μην κάνω πράξη την σκέψη αυτή ή να μην εκδηλώνω τα αισθήματά μου, αλλά και πάλι δεν μπορώ να τα κατακρίνω, ως τέτοια;
β)συγγνώμη για την άγνοια, αλλά τι έπαθε αυτή η ελένη απο το κωστλέξι; την απήγαγαν;
όσο για το κείμενο, συγκινητικό. δεν μπορείς να μην ζηλέψεις έστω και λίγο την ελευθερία της..
Deadend mind,
α) γιατί κάτι τέτοια μου θυμίζουν τον "μεγάλο αδελφό" του 1984.
Είναι μια ΜΗ εποικοδομητική ανελευθερία.
Η ηθική είναι εξαρχής ένα πολύ περίεργο και σχετικό πράγμα που ο καθένας το προσαρμόζει στα μέτρα του. Ας την περιορίσουμε τουλάχιστον στο πεδίο των πράξεων κι ας αφήσουμε το μυαλό μας ελεύθερο...
β) μικρό κορίτσι την είχαν κλειδωμένι στο σπίτι για χρόνια...
γ) Χαίρομαι που σε άγγιξε το κείμενο.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home