Φιλοδοξίες.
Βλέπω παντού πολλούς μωροφιλόδοξους.
Τους χαρακτηρίζουν τα σάλια της λιγούρας και η αυτοικανοποίηση για την ευφυία, το ταλέντο και την καπατσοσύνη τους. Και τα "προνόμιά" τους. Εξουσία, δημοσιότητα, χρήμα.
Μικροί άνθρωποι.
Όσο σιχαίνομαι τους μωροφιλόδοξους, τόσο σέβομαι τους πραγματικά φιλόδοξους. Αλλά ένας πραγματικά φιλόδοξος, θα αυτοκτονούσε στη θέα του Παρθενώνα.
________________
Τον τελευταίο καιρό έχω φάει μια... "υπαρξιακή φρίκη" με την Ακρόπολη και κυρίως τον Παρθενώνα. Είμαι πεπεισμένος ότι οι μεγαλύτεροι άνδρες όλων των εποχών είναι ο Φειδίας, ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης. Κανένα πνευματικό, επιστημονικό ή καλλιτεχνικό επίτευγμα δεν έχει ξεπεράσει το δικό τους.
Για να έχει αξία ένα βιβλίο πρέπει να διαβαστεί, μια ταινία να ειδωθεί, ένα ποίημα να απαγγελθεί, μια σκέψη να κατανοηθεί, μια μουσική να ακουστεί, μια ανακάλυψη να αξιοποιηθεί, ένας πίνακας να κρεμαστεί...
Ο Παρθενώνας στέκει ανεξάρτητος και ήρεμος μέσα στη δύναμή του. Δεν χρειάζεται τίποτα. ΕΙΝΑΙ.
posted by Παράξενος @ 11:59 π.μ.
11 Comments:
Συμφωνώ με τον Παρθενώνα αλλά - σόρυ-όλα τα άλλα για φιλοδοξίες και συνδέσεις με άλλα διάφορα μου φαίνονται άσχετα.
Hi evie,
και χαρά στο κουράγιο σου να αφήσεις το πρώτο σχόλιο ;-) (μην ασχολείσαι, inside jocke)
Χαίρομαι που συμφωνείς για την αξία του Παρθενώνα.
Τα περί φιλοδοξίας σου φαίνονται άσχετα με τι; Με το δεύτερο μέρος του κειμένου; Φαινομενικά είναι εν πολλοίς άσχετα, γι' αυτό και τα χωρίζει μια γραμμή. Τα έβαλα στο ίδιο ποστ γιατί το παράξενο μυαλό μου τα σκέφτηκε παράλληλα. Και δεν είναι εντελώς άσχετα αφού και το πρώτο μέρος αναφέρεται στον Παρθενώνα. Τώρα αν με το "άσχετα" εννοείς ότι δεν τα πολυκαταλαβαίνεις, να σου πω την ουσία πιο απλά. Δεν εκτιμώ την συμπεριφορά των ανθρώπων με έντονες, μικρές και ταπεινές φιλοδοξίες (έχεις γνωρίσει τέτοιους για να καταλάβεις που αναφέρομαι;). Από την άλλη εκτιμώ τους ανθρώπους με αληθινά μεγάλες φιλοδοξίες. Αλλά ένας άνθρωπος με πραγματικά μεγάλες φιλοδοξίες θα θα συνθλιβόταν από το γεγονός της ύπαρξης του Παρθενώνα και την επίγνωση ότι δεν μπορεί να φτάσει τόσο ψηλά. Οι αληθινά, βαθιά φιλόδοξοι άνθρωποι έχουν καλύτερη αίσθηση της ματαιότητάς τους. Είναι πιο αυστηροί με τον εαυτό τους, του ζητάνε περισσότερα. Γι' αυτό και συχνά είναι πιο σεμνοί, με την ουσιαστική έννοια του όρου. Σε αντίθεση με τους μωροφιλόδοξους που ξυπάζονται και βαυκαλίζονται.
Ελπίζω να σε ικανοποιεί η απάντηση.
Μου φαίνεται ότι ανήκεις κι εσύ στην κατηγορία αυτών των ανθρώπων, των αληθινά φιλόδοξων, που παραμένουν ταπεινοί ωστόσο. Αν κάποιος από τους στόχους σου δεν έχει ακόμη επιτευχθεί, μην τα βάζεις με τη ζωή όπως στο προηγούμενο post, είσαι παράξενα δυνατός εσύ (και δυνατά παράξενος συνάμα).
Αρχαίο πνεύμα αθάνατο ...
και ωραίο και μεγάλο και αληθινό.
Και ΕΙΝΑΙ. Καλύτερη λέξη δεν θα μπορούσες να βρεις.
Καλημέρα ,
Η απάντηση δε με ικανοποιεί, ήθελα 5 σειρές παραπάνω. (καμμένο αστειάκι) .
Διαφωνώ στα παρακάτω:
«Εξουσία, δημοσιότητα, χρήμα.
Μικροί άνθρωποι.»
και
«Αλλά ένας πραγματικά φιλόδοξος, θα αυτοκτονούσε στη θέα του Παρθενώνα.»
Με ενόχλησε ο όρος μικροί άνθρωποι. Ο καθένας ορίζει τις φιλοδοξίες, τα όνειρα και τους στόχους του ανάλογα με τις ανάγκες και τα θέλω του. Και φαντάζομαι έχεις γνωρίσει ανθρώπους που βάζουν τα θέλω πάνω από τις ανάγκες τους. Δε ξέρω αν αυτό είναι σωστό ή όχι αλλά δε μπορώ να κρίνω τον τρόπο που ικανοποιείτε κάποιος. Δε ντρέπομαι να σου πω ότι θεωρώ πολύ σημαντικά και την εξουσία και τη δημοσιότητα και το χρήμα. Θεωρώ ακόμα πιο σημαντική την καθημερινή μας προσπάθεια για ανάδειξη του οποιουδήποτε ταλέντου μας ή δείκτη ευφυΐας μας. ( είναι πολύ εύκολο να καμουφλάρεις και να φουσκώσεις και τα δύο) . Φιλόδοξος είναι αυτός που έχεις ένα πήχη και προσπαθεί με κάθε μέσο να τον φτάσει ( αθέμιτος ή όχι ) . Μωροφιλόδοξο θεωρώ αυτόν που έχει λαθεμένους στόχους ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία και τη προσωπικότητα του. Παρόλα αυτά θέλει τόσο παίδεμα για να αποκτήσεις την επικείμενη αυτογνωσία που ακόμα και αυτό μπορώ άνετα να το δικαιολογήσω. Μικρός άνθρωπος για μένα είναι αυτός που δεν έχει όρια σε τίποτα και καταπατάει τα χαρακτηριστικά , τα δικά του και των άλλων. ( αλλά αυτό θέλει μεγάλη κουβέντα και δεν κολλάει στη κουβέντα μας ). Πραγματικά όμως θέλω να μου δώσεις ένα παράδειγμα ενός πραγματικά φιλόδοξου , όπως εσύ τον έχεις στο μυαλό σου.
Έστω ότι έχουμε έναν «πραγματικά φιλόδοξο» ο οποίος αντικρίζει το μεγαλείο του Παρθενώνα. Η εξέλιξη δε σταματάει ποτέ. Και η δύναμη που κρύβουν οι άνθρωποι μέσα τους είναι τεράστια. Πιστεύω πολύ στους ανθρώπους, ειλικρινά θεωρώ ότι αυτή η γαμημένη σφαίρα που πατάμε πάνω της εξαρτάται από εμάς στο μεγαλύτερο ποσοστό. Η « αυτοκτονία » στη θέα του Παρθενώνα είναι απλά μια αποδοχή μιας κατάστασης που καταπατάει και κατακρεουργεί κάθε προσπάθεια για ανάπτυξη και κάθε θέληση για δύναμη και δημιουργία. Το επίτευγμα αναγνωρίζεται μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα και αυτό το ξέρουμε όλοι. Επίσης δε νομίζω ότι έχει αυτοκτονήσει κάνεις στη θέα του Παρθενώνα. Αν και καταλαβαίνω ότι το πόιντ σου δεν είναι ούτε ο Παρθενώνας , ούτε η αυτοκτονία με αυτή τη λογική δεν έχει υπάρξει ποτέ κανένας πραγματικά φιλόδοξος άνθρωπος. Μπορεί να έχεις και δίκιο άλλα εμένα με νοιάζει το αποτέλεσμα. Περιμένω πολλά από φιλόδοξους ανθρώπους που δε με νοιάζει αν ότι κάνουν το κάνουν για τη δόξα και τα λεφτά ή για το καλό της ανθρωπότητας και της σωτηρίας της ψυχής τους. Περιμένω τη καταπολέμηση του καρκίνου, τη «ανθρωποποίηση» των τριτοκοσμικών χωρών, την ανάπτυξη της τεχνολογίας , συγγραφή βιβλίων, καινούριες μουσικές, ακόμα και τη κατάκτηση ενός παγκόσμιου πρωταθλήματος στο μπάσκετ.
Έχω κατανοήσει πλήρως το μήνυμα που στέλνεις απλά θέλω να το παίξω έξυπνη και δικηγόρος του διαβόλου. J
Αργυρένια, σε ευχαριστώ πολύ που με νιάζεσαι.
oistros,
Σε ευχαριστώ.
evie,
Κι εσένα σε ευχαριστώ που μοιράστηκες τις σκέψεις σου μαζί μας. Και που με την τελευταία σου πρόταση (με) "γλίτωσες" από μια μακροσκελή απάντησή.
Φιλιά.
Ελα ρε! Τζάμπα έφραφα τόση ώρα?
:-)
Σε ψάχνω καθημερινά κι αναζητώ ένα σημάδι ότι κάπου εκεί έξω κυκλοφορείς φορώντας χαμόγελο κι ελπίδα. Πέρνα από το σπίτι μου να σε φιλέψω κάτι!
Argyrenia,
Η φιλοξενία σου είναι ανακουφιστική. Υποθέτω όμως ότι το σπίτι σου βρίσκεται πολύ μακριά από το δικό μου. Συνήθως έτσι είναι.
Άνοιξε τα μάτια σου παράξενέ μου, σταμάτα να κάνεις μνημόσυνα στο χτες.
Δίπλα είμαστε, μια ανάσα δρόμος.
@Παράξενος
Α, να γιατί σου άρεσε τόσο ο Παρθενώνας...
Ο Παρθενώνας στέκει ανεξάρτητος και ήρεμος μέσα στη δύναμή του. Δεν χρειάζεται τίποτα. ΕΙΝΑΙ.
Επειδή σου θυμίζει τον εαυτό σου..
Εσύ είσαι αυτός που χρειάζεται κάτι,
ενώ κάποια στιγμή αποφάσισες και είπες οτι
"Αν στέκω ανεξάρτητος και ήρεμος στη δύναμή μου.. και δεν χρειάζομαι τίποτα.. αλλά είμαι.. Ε, αυτό είναι διαφορετικό!.."
Δημοσίευση σχολίου
<< Home