Παράξενος: Μικρή άρκτος.

24.6.08

Παιδί είναι αυτός που νιώθει δέος στη θέα τού έναστρου ουρανού.
Μεγαλώνοντας σταματάμε να κοιτάμε ψηλά.

Αθανασία said...: Γειάσου Παραξενούλι μας...ααα,τί ωραίο ποστάκι!...τέλιο!...πολύ όμορφο!...έχεις δίκιο έχουμε χάσει πιά την επαφή μας με τη φύση που μας γέννησε και μας θρέφει..και μας κρατά ζωντανούς...και μου θύμισες τώρα κάτι υπέροχους στοίχους από ένα παλιό ινδιάνικο τραγούδι που είπε κάποτε η χορωδία του Δ.Τυπάλδου!...'Μάνα γή,μάνα γή πατέρα,πατέρα ουρανέ!τα παιδιά σας είμαστε!'τέλιο!..και αν το καλοσκεφτεί κατά κάποιο τρόπο είμαστε τα 'παιδιά'του ουρανού και της γής!...πολύ ωραίο ποστάκι!Αθανασία.; 11:53 π.μ.
aKanonisti said...: Γεια...
Κοιταμε ψηλα...δυστυχως όμως χωρίς δέος και δεν βλέπουμε ένα ακόμα μαγικό ταξίδι σαν τα παιδιά... Γνωρίζοντας πια την απεραντότητα του, ευχόμαστε να διασπαρθούμε μέσα στο σκοτεινό σύμπαν...; 4:03 μ.μ.