Ένα σχόλιο και μια συγγνώμη.
Η alex με αφορμή το Forget about it έγραψε αυτό το εξαιρετικό σχόλιο.
<Aγαπημένε μου παράξενε.Δεν είσαι τόσο παράξενος όσο νομίζεις.Υποφέρεις από καθημερινά τραύματα που βασανίζουν όλους μας.Δεν είναι οι γυναίκες μόνο ό,τι είναι.Είναι οι άνθρωποι.Είπε ο Ουελμπέκ σ'ένα βιβλίο για τον Λάβκραφτ :"λίγα πλάσματα ίσως έχουν διαποτιστεί με την ιδέα ότι κάθε ανθρώπινη προσπάθεια ισούται με το απόλυτο μηδέν.Το σύμπαν δεν είν αι τίποτα άλλο από μια μάταιη διάταξη στοιχειωδών σωματιδίων.Μια μεταβατική μορφή στην πορεία προς το χάος.Που στο τελος θα υπερισχύσει.Το ανθρώπινο γένος θα αφανιστεί.Άλλα γένη θα εμφανιστούν και θα αφανιστούν κι αυτά με τη σειρά τους.Στους παγωμένους και άδειους ουρανούς θα τρεμοπαίζει μόνο το φως ημιθανών αστέρων.Που και αυτοί θα αφανιστούν.Τίποτα δεν θα μείνει.Και οι ανθρώπινες πράξεις είναι τόσο ελεύθερες, τόσο κενές σημασίας όσο και οι ελεύθερες κινήσεις των στοιχειωδών σωματιδίων".>
Και συ δεν συγχωρείς κανέναν?
Το θέμα της συγχώρεσης με απασχολεί αυτό τον καιρό. Έχω καταλήξει ότι 8 φορές στις δέκα, η μη-συγχώρεση δεν είναι τόσο θέμα λογικής απόφασης, όσο θέμα πείσματος κι εγωισμών. Όλα εξαρτώνται από το πόσο πολύ θα προσπαθήσει ο "αμαρτήσας" να συγχωρεθεί από τον κρίνοντα. "τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις για να σε ξαναδεχτώ" Είναι συνήθως ο εγωισμός μας που κάνει ανεπανόρθωτους τους χωρισμούς.
Όσο για την ασημαντότητα της ύπαρξής μας έχω γράψει κάτι παρόμοιο το 2005: Dust in the wind
posted by Παράξενος @ 2:17 μ.μ.
8 Comments:
Οι απόλυτοι και εγωιστές είναι εν τέλει νομίζω αυτοί που χάνουν, οπότε προσπαθώ να μην ανήκω στην ομάδα.
Κάθε φορά που παίρνω τον εαυτό μου πολύ στα σοβαρά, κοιτάω τον καθρέφτη και του βγάζω τη γλώσσα, πιάνει! :)
η βασική παράγραφος στο τελείωμα αντιφάσκει, περιγράφοντας τη νομοτέλεια της ύπαρξης και του σύμπαντος ακριβώς, θα έπρεπε να καταλήξει στο ορθό,
δεν έχει σημασία αν συγχωρεις,
δεν έχει σημασία αν δεν συγχωρείς,
τίποτα δεν έχει τη σημασία που του δίνουμε κόντρα στο αιώνιο ή στο χάος, μόνο στον πεπερασμένο και ειδικά ιδωμένο χρόνο!
Η συγχώρεση καλό είναι να γίνεται. Απλά λές ένα συγνώμη -- άσχετα με το το πιστεύεις ή όχι. Σημασία έχει ότι προσωρινά ο άλλος νιώθει καλύτερα, ίσως κι εσυ.
Βαρύγδουπη λέξη η "συγχώρεση"...Εξ' άλλου, αν κάποιος έκανε κάτι που οδήγησε τη σχέση σε διάλυση, ακόμα κι αν τα μέλη της τα ξαναβρούν, με μαθηματική ακρίβεια εκείνος που έκανε κάτι μία φορά, θα το ξανακάνει. Οπότε, αφήνεσαι, τα ξαναβρίσκετε και το έργο θα επαναληφθεί. Αν όμως είσαι ακόμα ερωτευμένος, δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Άρα, μάλλον καλύτερα να μην μπλέκουμε με συγγνώμες/συγχωρέσεις/μεταμέλειες, μέχρι ο έρωτας να κάνει τον κύκλο του.
Έτσι και εγώ...πληχθείσα από την καταστροφική δύναμη χλιαρών ερωτικών προθέσεων έχω κλείσει τη μύτη και περιμένω να μου περάσει.9 χρόνια όμως με κλειστή μύτη είναι αρκετά, δεν είναι?
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
se brika pali meta apo poly kairo.
diabasa monoroufi oti eixa xasei.
an eisai esy paraksenos, eimaste ki emeis parea....
oso gia thn synxwresh... to exw psaksei arketa se oti me afora kai exw kataliksei sto ekshs... thelei megala kotsia, thelei na yperbeis eayton, thelei na kseperaseis to egw sou kai panw ap'ola na theleis na proxwrhseis mprosta xwris piswgyrismata.
alla poios mporei? ki opoios to mporei ton thewroume kai anaisthito.
an mporeis na synxwreseis einai san na eisai etoimos na kaneis ena paidi (etoimos oxi praktika alla synaisthmatika)
ase pou den einai tyxaio oti o xristianismos einai basismenos kata to hmisi sthn agaph kai kata to hmisi sthn synxwresh...
fantasou poso dyskolo kai to ena kai to allo!
Εγώ γιατί δεν μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει "συγχώρεση"?...
Είναι σαν αυτή η λέξη να μην έχει περιεχόμενο, να μην έχει νόημα..
Ναι, αλήθεια, δε βγάζω νόημα από αυτό τον όρο..δεν καταλαβαίνω τον λόγο ύπαρξης αυτού του όρου..δεν καταλαβαίνω τον λόγο ύπαρξης της λέξης "συγχώρεση".
Η συγχώρεση έρχεται τόσο φυσικά.. όταν έρχεται..
Εάν δεν έρχεται τότε είναι τόσο φυσικό να μην έρχεται..
Εάν κάποιος μου κάνει κάτι κακό, ή με αδικήσει, ή με πληγώσει, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο..
τότε αυτόματα θα γεννηθεί μέσα μου η ερώτηση "Γιατί το έκανε?"..
όπως επίσης η ερώτηση "Το άξιζα?" και "Τι νιώθω?".. Και ξανά.. "Γιατί το έκανε"?
Δεν υπάρχει κάτι για να συγχωρήσω..
Είτε το έκανε από κακία του, αγνή καθαρή pure κακία, είτε από την χαζομάρα του και τη μεγάλη του βλακεία, είτε από την ανωριμότητά του, είτε από τα κόμπλεξ του, είτε από τη δειλία και τη τεμπελιά του, είτε από την απροσεξία του, είτε από τη μικρότητά του, κλπ..
Δεν υπάρχει κάτι να συγχωρεθεί ή όχι, όμως πάντα υπάρχει η ερώτηση "Πώς θα αντιδράσω?".
Όλα γίνονται τόσο φυσικά..
Μπορεί να θελήσω το κακό του, ή μπορεί να θελήσω να του ανταποδώσω ό,τι έκανε και να το πληρώσει με το ίδιο νόμισμα, ή μπορεί να θελήσω να λάβει απλώς τις συνέπειες της πράξης του, ή μπορεί να θελήσω να του στερήσω κάτι από εμένα π.χ. την φροντίδα μου, ή μπορεί να θελήσω να φερθώ με τρόπο που να μετανιώσει χωρίς εγώ να κάνω τίποτα, ή μπορεί να θελήσω να δώσω ένα χέρι βοηθείας, ή μπορεί να θέλω απλώς να μη νοιαστώ και να προσέξω να μην πάθω στο μέλλον ξανά το ίδιο, κ.α. Σίγουρα δε θα πω οτι "συγχωρώ" επειδή "αυτό είναι το σωστό" ή για να νιώσω εγώ μεγαλόψυχη ή επειδή αυτό λέει η θρησκεία ή επειδή θέλω να παίξω τον ηθικό ή επειδή "αυτό είναι το δύσκολο και αυτό πρέπει να κάνουμε".
Δεν υπάρχει κάτι να συγχωρήσω (ή να μη συγχωρήσω)
Υπάρχει κάτι να καταλάβω (ή να μην καταλάβω)
και κάτι να μην αποδεχτώ (ή αποδεχτώ).
"Τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις για να σε ξαναδεχτώ"
Εάν περιμένω από τον άλλο να κάνει κάτι ώστε να αποκαταστήσει την δική μου αίσθηση πληγωμένου εγωισμού (ένιωσα αδικημένος, πληγωμένος, μειωμένος, ακόμα και προσβεβλημένος, προδομένος)...
με μοναδικό σκοπό αυτήν ακριβώς την αποκατάσταση του δικού μου πληγωμένου εγωισμού..
τότε..
αυτό είναι πολύ διαφορετικό..
από το να περιμένω από τον άλλον..
να κάνει κάτι.. που έχει ως αποτέλεσμα..
να ωριμάσει ο άλλος..
Δημοσίευση σχολίου
<< Home