τύχη. δεν είναι εκνευριστικό? εγώ, ο μέγας, ο χαρισματικός, να δέχομαι τα της τύχης μοιραία και αβάσταχτα χαστούκια? δεν πιστεύω στην τύχη. απλά είμαστε τόσο ανήξεροι και επαρμένοι που δεν αναλωνόμαστε (τρομάρα μας) στο να αναζητούμε τις πραγματικές αιτίες των πραγμάτων. δεν υπάρχει κάποιος ή κάτι εκεί έξω που παίζει τάβλι με τον πόνο μου, πόσο μάλλον ένας θεός ή κάτι που είναι καλύτερο από εμένα. το μόνο που με ξεπερνά, κατά πολύ όμως, είμαι εγώ, πιο ανήσυχος, πιο γνωστικός (ίσως και πιο φαντασιόπληκτος, γιατί στην τρελά τέλεια κοσμάρα μας οι φανταζομένοι βλέπεις είναι πληγέντες, κι όχι οι γνωστικότεροι όλων, όπως θα έπρεπε) - τύχη λοιπόν είναι μια απενοχοποιητική ταμπέλα που βάζω σε όλα αυτά που με καθορίζουν και βαριέμαι ή νομίζω πως δεν χρειάζεται αν εξηγήσω, άρα και τελικά να καθορίσω εγώ. κι αυτό είναι τελικά που με ολοκληρώνει, με κάνει ευτυχισμένο - η προσπάθεια να αυτοαναιρεθώ - κι όχι τόσο η Ιθάκη). τα υπόλοιπα είναι σοφίσματα για να προφασισθούμε πόσο μικροί είμαστε στο μεγάλο ετούτο σύμπαν, διανοητικά πάντα. δεν φταίει της τύχης η παντρειά, το στραβό μας το κεφάλι φταίει.
8 Comments:
όλα είναι του μυαλού, και η παντρειά της τύχης
Εξαιρετική παροιμία! Δεν την γνώριζα.
αφοπλιστική
Γιατί να ζω, γιατί να προσπαθώ, αν είναι όλα θέμα τύχης; Δε θα'ταν μάταιο;
Είναι όμως και αποενοχοποιητικό. Ξέρεις ότι δεν φταις εσύ για τη δυστυχία σου.
πες το ψέμματα, χα (με βολεύει)
περιστρέφομαι άρα υπάρχω
τύχη. δεν είναι εκνευριστικό? εγώ, ο μέγας, ο χαρισματικός, να δέχομαι τα της τύχης μοιραία και αβάσταχτα χαστούκια? δεν πιστεύω στην τύχη. απλά είμαστε τόσο ανήξεροι και επαρμένοι που δεν αναλωνόμαστε (τρομάρα μας) στο να αναζητούμε τις πραγματικές αιτίες των πραγμάτων. δεν υπάρχει κάποιος ή κάτι εκεί έξω που παίζει τάβλι με τον πόνο μου, πόσο μάλλον ένας θεός ή κάτι που είναι καλύτερο από εμένα. το μόνο που με ξεπερνά, κατά πολύ όμως, είμαι εγώ, πιο ανήσυχος, πιο γνωστικός (ίσως και πιο φαντασιόπληκτος, γιατί στην τρελά τέλεια κοσμάρα μας οι φανταζομένοι βλέπεις είναι πληγέντες, κι όχι οι γνωστικότεροι όλων, όπως θα έπρεπε) - τύχη λοιπόν είναι μια απενοχοποιητική ταμπέλα που βάζω σε όλα αυτά που με καθορίζουν και βαριέμαι ή νομίζω πως δεν χρειάζεται αν εξηγήσω, άρα και τελικά να καθορίσω εγώ. κι αυτό είναι τελικά που με ολοκληρώνει, με κάνει ευτυχισμένο - η προσπάθεια να αυτοαναιρεθώ - κι όχι τόσο η Ιθάκη). τα υπόλοιπα είναι σοφίσματα για να προφασισθούμε πόσο μικροί είμαστε στο μεγάλο ετούτο σύμπαν, διανοητικά πάντα. δεν φταίει της τύχης η παντρειά, το στραβό μας το κεφάλι φταίει.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home