Πόσο αξίζεις; (για μένα)
Αξιολογούμε τους ανθρώπους όχι σύμφωνα με την αντικειμενική αξία τους, αλλά ανάλογα με την σχέση τους μαζί μας. Λίγο μας αφορά η ποιότητα της σκέψης ή του χαρακτήρα κάποιου. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι "τι μας είναι".
Είμαστε θύματα της ματαιοδοξίας μας. Αυτός από την παρέα που πήρε να μας ευχηθεί ή που μας έκανε να γελάσουμε, είναι πολύ πιο ψηλά στον προσωπικό μικρόκοσμό μας, από αυτόν που ανακάλυψε ένα φάρμακο ή από κάποιον που διακρίνεται -γενικώς- για την εντιμότητά του.
Έτσι εξηγείται πώς παθιάζόμαστε ερωτικά με τιποτένιους, πώς αδιάφοροι τύποι περιτριγυρίζονται από φίλους, και πώς πολλές ιδιοφυίες ζουν μοναχικές ζωές.
posted by Παράξενος @ 9:01 μ.μ.
17 Comments:
Όχι, μάτια μου.....
Είναι απλά η λάθος αξιολόγηση της Πρόθεσης...
Δεχόμαστε ερεθίσματα επαφής σε πολλαπλά επίπεδα που παρασκηνιακά εχουν ποικιλόμορφα Κινητρα: ανιδιοτέλεια, συμφέρον, τυπικότητα κα..
Οφείλουμε να εξασκήσουμε το κριτήριο Αξιολόγησης των Προθέσεων....
Όμως, η εξωτερικευμένη Πρόθεση Επαφής μπορεί, πίσω από το απλό ευχητήριο μνμ της Πρωτοχρονιάς, να κρύβει μία Ιδιοφυία...
Δεν ζουν όλες οι ιδιοφυίες μονες...
κι όσες το κανουν το κανουν από Εγωισμό...
Σε φιλω.....με πολύτιμες ευχες για τη Νέα Χρονιά...πάντα παιδικές..
Γεια σου,
Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς λες.
Το λοτι μια ιδιοφυία μπορεί να στείλει ευχητήριο μήνυμα, είναι προφανές. Δεν λέω πουθενά ότι δεν στέλνουν.
Κι ούτε καταλαβαίνω πως συνδέεται η παράμετρος του εγωισμού (που δίνεις σαν εξήγηση στο τέλος) με την Πρόθεση με κεφαλαίο (που δίνεις σαν εξήγηση στην αρχή).
Και εν πάση περιπτώσει το κείμενο αφορά την αξιολόγηση ανθρώπων, όχι προθέσεων. Γιατί υπάρχουν και άνθρωποι χωρίς συγκεκριμένες "προθέσεις" απέναντί σου. Αυτούς πως τους αξιολογείς; (Τέλικά μάλλον επιβεβαιώνεις τα γραφόμενά μου. Είμαστε ματαιόδοξοι και εγωκεντρικοί αν αντί να κρίνουμε τους ανθρώπους, κρίνουμε τις προθέσεις τους απένατί μας...)
Καλή χρονιά.
Δεν είναι ακίνητα οι άνθρωποι να έχουν αντικειμενική αξία...όσο προσπαθούμε να βάζουμε τις ανθρώπινες σχέσεις σε κουτάκια, τόσο νομίζω απομακρυνόμαστε από την ουσία τους.
Ο Άνθρωπος είναι Συγκερασμός προθέσεων, σκέψεων και αποτελεσμάτων..
Τα αποτελέσματα είναι οι πράξεις, τις οποίες δεν μπορείς να κρίνεις μόνο εκ του αποτελεσματος, μα οφείλεις να αξιολογήσεις την Πρόθεση...
Ο Ανθρωπος μόνος, άδειος από προθεσεις και σκέψεις είναι ένα τσουβάλι άχυρα...
Τι να αξιολογήσεις?...
πες μου...
Αυτο που αξιολογούμε παντα είναι η Παρουσία που συνοδεύεται αβίαστα με όσα προείπα...
Το ότι μια Ιδιοφυία στέλνει ένα απλό ευχετήριο μνμ είναι μεγάλη Υπόθεση....
Δηλώνει ακριβώς μέριμνα, φροντίδα, έγνοια...
Αρα αυτή η Ιδιοφυία ξέφυγε του Στάτους της Απομόνωσης...
Οι Ανθρωποι οικειοθελώς αποστασιοποιούνται...
μόνοι τους κλειδώνουν τις Πόρτες και όχι επειδή τους αξιολογούμε Λάθος....
Εγωιστικά κάποιος αποσύρεται στα Ιδιωτικά Διαμερίσματα του εαυτού του και δεν επιδιώκει επαφή...
Αν κάθε λάθος Αξιολογηση που μας συνόδευε μας έκλεινε στον Εαυτό μας, όλοι θα ήμασταν Μονοι....
μα και οι πληγωμενοι παλι αποκτούν Εμπιστοσύνη στον Ανθρωπο και εν τελη θα βρουν δυο, τρεις ανθρώπους να ρίξουν την Αγκυρα της Καρδιάς τους....
Ελπίζω να έριξα φως στην Αρχική Σκέψη μου...
σε φιλώ....όχι παραξενα.... οι επαφες είναι απλές... πολύ απλές...όσο ξεκαθαρες είναι οι προθέσεις, αρκεί να ακολουθήσουμε το Ενστικτο που σπάνια λανθάνει!....
€lisavet μου,
Αν δεν μπορείς να διακρίνεις τη διαφορά αξίας μεταξύ του Αϊνστάιν π.χ. κι ενός βιαστή παιδιών, τότε αυτό εγώ το λέω έλλειψη κρίσης. Ο κάθε άνθρωπος έχει μια "αντικειμενική αξία" ανάλογα των χαρατηριστικών του. Την λέμε αντικειμενική σε αντίθεση με την "υποκειμενική αξία" που έχει για παράδειγμα ο γιος για τη μάνα κλπ.
~reflection~ μου,
Δεν μπορώ να παρακολουθήσω τον ειρμό των σκέψεών σου.
Αντικειμενική αξία ανθρώπου. Ίσως να ταιριάζει:καθολική αξία ανθρώπου.
Η αξία μας(υποτιμητικός όρος)νομίζω εκτιμάται μέσα σε κάποιο πλαίσιο.Δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη.Πάντα εκτιμάται σε σχέση με κάτι άλλο.
Ο Αϊνστάιν-μια που τον ανέφερες-εκτιμάται ως μυαλό και όχι ως φίλος ή εραστής ή πατέρας,σύζυγος,θείος κτλ. Το μυαλό και η προσφορά του στην αστροφυσική απλά έκανε να φαίνονται λιγότερο σημαντικές οι άλλες του πλευρές.Κανείς δεν έχει μόνο ένα γνώρισμα.
Και φυσικά,όταν η επαφή με έναν άνθρωπο είναι στενή,θα αξιολογηθεί ως προς αυτή τη σχέση.
Έλλειψη κρίσης θα αποτελούσε το γεγονός να μην μπορείς να εκτιμήσεις την προσφορά κάποιου σε οποιοδήποτε επίπεδο ανεξάρτητα από την προσωπική σχέση μαζί του.
Εξάλλου,μην ξεχνάς,πως χάρη στον μικρόκοσμο οφείλεται η ύπαρξη του μεγάκοσμου...:-)
Καλή Χρονιά,Παράξενε!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
''Έτσι εξηγείται πώς παθιάζόμαστε ερωτικά με τιποτένιους''
μεγάλη κουβέντα είπες Παράξενε, να συμπληρώσω ότι πολλές φορές παθιαζόμαστε ακόμα και με συναισθηματικά τιποτένιες αυτοχαρακτηριζόμενες ιδιοφυίες που ουσιαστικά θα είναι πάντα μόνοι, παίζουν όλοι οι συνδυασμοί στο παιχνίδι της ματαιοδοξίας!
Δεν γίνεται να ταιριάζουν όλοι με όλους, αυτό όμως δε σημαίνει ότι είναι αδιάφοροι και τιποτένιοι άνθρωποι - ούτε βέβαια ότι δεν είναι. Και, για να συμφωνήσω με το σχόλιο του/της gasireu, όταν κάποιος είναι, ή πιστεύει ότι είναι, "ιδιοφυΐα" δεν έχει απαραίτητα και την ανάλογη συναισθηματική νοημοσύνη.
Οι προσωπικές μας κρίσεις δε μπορούν να στηρίζονται στις "γενικές" κρίσεις των άλλων. Επειδή όλοι λένε ότι κάποιος είναι κακός ή καλός ή οτιδήποτε άλλο, δε σημαίνει ότι αυτό είναι αλήθεια, απλά υπερισχύει η αρχή της πλειοψηφίας και της προκατάληψης.
Όταν αναπτύσσεις μια οποιαδήποτε διαπροσωπική σχέση με κάποιον, ανακαλύπτεις αν ισχύουν οι (δικές σου και μη) αξιολογήσεις γι' αυτόν τον άνθρωπο στην πράξη.
Αυτό το χάσμα ανάμεσα την προσωπική επιβεβαιωμένη αξιολόγηση μας και στην γενική επικρατούσα άποψη των άλλων, προσπαθείς να καταγράψεις. Απλά το θέμα της ματαιοδοξίας και των ανθρώπινων σχέσεων δεν μπορεί να αναλυθεί στις τόσες λίγες γραμμές μιας ανάρτησης ή ενός σχολίου, χωρίς να προκύψουν απορίες ή λάθος ερμηνείες, απ' ότι φαίνεται...
(Και επί τη ευκαιρία ο "Εγωισμός", η ματαιοδοξία ή ο μικρόκοσμος του καθενός, δεν είναι απαραίτητα "κακά" πράγματα. Είναι έννοιες που ο καθένας τους δίνει μια δική του υποκειμενική ερμηνεία. Είναι παρεξηγημένα κομμάτια του εαυτού μας. Όλοι έχουν λιγότερα ή περισσότερα απ' αυτά).
Καταλαβαίνω τι θες να πεις και συμφωνώ. Νομίζω τους περισσότερους τους ξένισε η έννοια "αντικειμενική αξία" που ίσως πράγματι θα ήταν πιο σωστό να μιλήσουμε για "καθολική αξία" ή "ανθρωπιστική αξία", αν και πάλι βάζουμε στενές κατηγορίες.
Τέλος πάντων, είναι μια λεπτομέρεια αυτή η έννοια, σημασία έχει ότι αυτό που λες περιέχει πολλές αλήθειες. Σκεφτόμαστε και πράττουμε ματαιόδοξα, πέφτουμε στην πλάνη του έρωτα (ζώντας κάτι το εγωιστικό), αντί να έχουμε την αρχή της ανιδιοτέλειας ως βασικό σκοπό για ό,τι κάνουμε. Κρίμα.
""ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΣΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ......"ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΙΣ ΠΑΡΕΕΣ 10 ΑΤΟΜΩΝ Κ ΠΟΛΛΑ ΛΕΩ........
ΣΥΝΗΘΩΣ ΠΟΣΟΤΗΤΑ Κ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ.
ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΟΣ....
ΠΑΡΑΞΕΝΕ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ BLOG ΣΟΥ...
Παραξενε, θα προχωρούσα τη σκεψη σου ενα επιπεδο ακομα: μάλλον αξιολογούμε τους ανθρώπους με βάση τη σχέση που έχουμε μαζί τους, γιατι στην πραγματικότητα αξιολογούμε απλώς τα συναισθήματα που μας προκαλούν. Αυτά μετρανε στην κρίση μας για τους ανθρώπους.
Οσο για την αξία που δινουμε στους άλλους, μελλον καθορίζεται απο τα συναισθήματα που μας δημιουργουν, από την επίδρασή τους στην αυτοεικόνα μας, από την ταύτιση μαζί τους, κι απο την αξία που τους δίνουν οι άλλοι.
Ειμαστε εγωκεντρικοί και ματαιοδοξοι γιατι μας κατευθύνουν τα συναισθήματα, ιδίως αυτά που έχουν να κάνουν με την αυτοεικόνα μας. Κι αυτα πολύ δύσκολα ελέγχονται. Αυτα καθορίζουν και τη σχέση μας με τους σημαντικούς άλλους. Κι η σχέση μας μαζι τους καθορίζει την αξία τους, όπως λες.
Crepúsculo Costeño
Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό διαβάζοντας το κείμενο σου είναι πόσο πολύ δεν άξιζαν κάποιοι που πέρασαν (και πάτησαν κάτω) τη ζωή μου... Ουφ...
Την καλησπέρα μου παράξενε. Ε, και μη λες πως εμείς οι ευγενέστατες υπάρξεις και αθώες σας έχουμε κάψει. Με αδικείς. (Kammeno Tost)
ο σχετικισμός είναι η καραμέλα των αγνωμόνων.
έχεις απόλυτο δίκιο.
σχετιζόμαστε με τιποτένιους γιατί ο τιποτένιος μας εαυτός ζητάει απεγνωσμένα να καθρεφτιστεί. Το ίδιο ισχύει και(όταν σχετιζόμαστε) με αλλαζόνες, γενναιόδωρους, μίζερους ή υψηλοφρονες..
Οι ιδιοφυίες ζουν μοναχικές ζωές γιατί αξιολογούν μόνο την ποιότητα σκέψης κάποιου. Γενικότερα δε συμφωνώ, ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια αξιολόγησης, τα οποία είναι πολλαπλά και διαφορετικά για κάθε άνθρωπο. Νομίζω οτι πολλοί (πληθυσμιακά) περιγράφονται από αυτά που έγραψες, αλλά είναι επίσης πολλοί που τα συνεκτιμούν όλα. Με λίγα λόγια, νομίζω ότι υπερκτιμάς τη ματαιοδοξία.
Thogias, η ματαιοδοξία είναι πανίσχυρο κίνητρο και συχνά ασυνείδητο, γιατί έχει να κάνει με την αυτοεκτίμηση και την ταυτότητα (με το id και το Εγώ που λενε και κάτι μουσάτοι ψυχαναλυτές με αδυναμια στα πούρα). Για πάρα πολλους η ματαιοδοξία είναι η μεγαλυτερη κινητήριος δύναμη στη ζωή τους κι ας μην το αντιλαμβάνονται.
Νομιζω οτι ο Παράξενος δεν την υπερεκτιμάει καθόλου.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home