Η ανάπτυξη του συναισθήματος.
Ως γνωστόν, ο συναισθηματικά ευάλωτος καταπονείται ψυχοσωματικά και γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης. Το συναίσθημα στον άνθρωπο, αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για την επιβίωσή του.
Με βάση την θεωρία της εξέλιξης των ειδών και της επιβίωσης των καταλληλότερων, αδυνατώ να κατανοήσω τον λόγο της ανάπτυξης του συναισθήματος στον άνθρωπο. Οι άνθρωποι με μειωμένα συναισθηματικά αντανακλαστικά είναι πολύ καταλληλότεροι για επιβίωση. Σε αντίθεση λοιπόν με τη θεωρια του Δαρβίνου, εδώ έχουμε την ανάπτυξη ενός χαρακτηριστικού, που αντιτίθεται στην επιβίωση.
Ποτέ δεν πίστεψα ότι καταγόμαστε από τον πίθηκο. Τώρα έχω κι ένα σοβαρό αντεπιχείρημα στη θεωρία της εξέλιξης.
posted by Παράξενος @ 12:57 μ.μ.
12 Comments:
το συναίσθημα είναι η εκδίκηση του Θεού. ίσως και η πειστικότερη απόδειξη ότι υπάρχει τώρα που το σκέφτομαι.
ένας ροματνικός θα έσπευδε: χωρίς συναίσθημα η ζωή θα ήταν μονότονη.
και θα τον προλάβω: γιατί; την έχεις βιώσει;
τάδε έφη άθεος (προς αποφυγή παρεξηγήσεων) . ο παραπάνω αννώνυμος
Χωρίς καρδιά θα ήμασταν μόνο μηχανές "Giulietta"
:)
Τώρα τελευταία....κάποια συναισθήματα με προβληματίζουν.... Κινδυνεύει η επιβίωση μου? :)
Το συναίσθημα αποτελεί μηχανισμό αυτοπροστασίας. Πώς είναι δυνατόν να μην παίζει ρόλο στην επιβίωσή μας;
Για φαντάσου έναν άνθρωπο π.χ. χωρίς φόβο! Πόσο θα κατάφερνε να επιβιώσει;
Χωρίς συμπόνοια; Θα είχαμε αλληλοεξοντωθεί χιλιάδες χρόνια πριν.
Και μόνο το γεγονός ότι έχουμε φτάσει να επιβιώνουμε μέχρι σήμερα,αποδεικνύει του λόγου το ψευδές! Η οικονομία της φύσης δεν θα μας "προίκιζε" ποτέ με κάτι τόσο άχρηστο,νομίζω.
Αρκετές είναι και οι φορές που το συναίσθημα είναι κίνητρο επιβίωσης.
Συμφωνώ με την ψυχή που το ξέρει!
προσθέτω, το συναίσθημα γνωρίζει, όχι η περιορισμένη λογική.
To συναίσθημα είναι ο φάρος του ανθρώπου που γνωρίζει να το αποκωδικοποιεί.
Παράξενε κοντευει δίμηνο απο την τελευταια σου ανάρτηση.
Ελπιζοντας πωε ολα πανε καλα, δεν έμαθες τίποτα καινουργιο όλο αυτο το διάστημα που να αξιζει να μοιραστεις με το ανώνυμο πληθος;
Περιμένουμε...
Εξελικτικά, σκέφτομαι πως το συναίσθημα είναι απαραίτητο για την επιβίωση των μωρών. Βλέπω γύρω μου τι δύσκολο είναι να μεγαλώνεις μικρά παιδιά, και δε βρίσκω τι άλλο δίνει κίνητρο στους ενήλικες να το κάνουν εκτός από το συναίσθημα. Αλλιώς, θα πετούσαν τα μωρά από το παράθυρο πάνω στο δεύτερο κλάμα.
Ίσως, αν κάποτε όλα τα νεογέννητα μαζεύονται από το Κράτος και μεγαλώνουν με τη βοήθεια ανθρώπων που απλώς κάνουν τη δουλειά τους, το συναίσθημα να εκλείψει.
Ξερωγώ, μια γνώμη είπα.
Γράψε παράξενε, το έχουμε ανάγκη...
Παράξενε, η απουσία σου είναι εκκωφαντική. Εύχομαι να είσαι καλά. Έχουμε ανάγκη να (ξανα)διαβάσουμε κάτι δικό σου...
Thrass πολύ ενδιαφέρουσα η γνώμη σου...αν και λίγο ακραία....!
Συμφωνώ ότι το συναίσθημα έχει εξελικτική σημασία με όλους το παραπάνω...
Για όποιον ενδιαφέρεται ας διαβάσει τα παρακάτω βιβλία:
Dylan, Evans.(2001). "ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ" , Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.
και το
Γιαννούλη Δ. (2010). Coleman D.: "ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ"
Βιβλία που θα σας πείσουν ότι το συναίσθημα προσθέτει στη λογική.....
Δημοσίευση σχολίου
<< Home