Ο νόμος της Αντιδραστικότητας. (η θεωρία των διλλημάτων)

Είναι γνωστό ότι είμαστε παράλογα πλάσματα. Μια έφανση αυτού του παραλογισμού είναι και αυτό που εγώ ονομάζω νόμο της αντιδραστικότητας.

Θεωρούμε έναν άνθρωπο. Ο οποίος έχει (μεταξύ άλλων) δύο περιοχές ζωής Α και Β. Το Α και το Β μπορεί να είναι κάθε είδους κομμάτια ζωής. Μπορεί να είναι μια φιλική σχέση, μια συγγενική σχέση, ένα ταξίδι, το επάγγελμά του, μια ερωτική σχέση, το ντυσιμό του. Οτιδήποτε.

Ο νόμος της αντιδραστικότητας ενεργοποιείται όταν ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με ένα δίλλημα όπου συγκρούονται οι περιοχές Α και Β. Ο νόμος λέει ότι ασχέτως του ποια περιοχή είναι πιο πολύτιμη για τον άνθρωπο, εκείνος θα επιλέξει την αντίθετη περιοχή από εκείνη που του θέτει το δίλλημα.

Ασχέτως δηλαδή αν το Α είναι πιο πολύτιμο από το Β. Αν το Α του θέσει το δίλλημα, εκείνος θα επιλέξει το Β. Και αν το Β του θέσει το δίλλημα, εκείνος θα επιλέξει το Α. Βλέπουμε δηλαδή ότι κριτήριο δεν είναι η ωφέλεια αλλά η αντιδραστικότητα.

Παράδειγμα:
Έχεις δύο ανθρώπους στη ζωή σου (γκόμενος, φίλος, συνάδερφος, αδερφός δεν παίζει ρόλο). Αν ο Α σου πει ή εγώ ή ο Β, εσύ θα επιλέξεις τον Β. Αν ο Β σου πει ή εγώ ή ο Α, εσύ θα επιλέξεις τον Α. Τελικά ποιός από τους δύο είναι πιο πολύτιμος για σένα; Ο Α ή ο Β; Γιατί σε ένα δίλλημα αξία έχει η τελική επιλογή, όχι από πού ετέθει το δίλλημα.

Παράδειγμα 2:
Ας δούμε τον παραλογισμό αυτού του τρόπου σκέψης στο εξής ακραίο δίλλημα.
Ο γκόμενός σου, σου λέει "αν φας ποτέ μπριζόλα στη ζωή σου χωρίζουμε".
Εδώ περιοχή Α είναι ο γκόμενος και περιοχή Β οι μπριζόλες. Λογικά για εσένα ένα από τα δύο είναι πιο πολύτιμο. Ή ο γκόμενος ή οι μπριζόλες. Δεν παίζει ρόλο ποιο από τα δύο είναι πιο πολύτιμο. Η ουσία εδώ είναι ότι ένα από τα δύο είναι πιο πολύτιμο από το άλλο.
Ο νόμος της αντιδραστικότητας λέει ότι αν ο γκόμενος σου σού θέσει το δίλλημα εσύ θα τον στείλεις από εκεί που ήρθε.
Από την άλλη, αν όλοι οι χασάπηδες και οι εστιάτορες του κόσμου σου έλεγαν "δεν θα φας μπριζόλα αν δεν τα χαλάσεις με τον γκόμενό σου" εσύ θα παράγγελνες κάτι άλλο και θα προτιμούσες να μείνεις με τον γκόμενο σου.
Κανονικά όμως, αν η επιλογή σου γινόταν με λογικά κριτήρια, όποια κι αν ήταν αυτή (γκόμενος ή μπριζόλες) θα έπρεπε να ήταν η ίδια, ασχέτως αν το δίλλημα τεθεί από τον γκόμενο ή τον χασάπη.

Όταν εμφανίζεται μια ασυμβατότητα στη ζωή μας. Όταν το Α συγκρούεται με το Β, εμείς θα πρέπει να επιλέξουμε το πιο πολύτιμο για εμάς. Αντιθέτως, εμείς επιλέγουμε εκείνο που ΔΕΝ μας θέτει δίλλημα. Αγνοούμε ότι ασχέτως από πού ετέθει το δίλλημα, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Δεν μπορούμε να έχουμε και τα δύο.


(Οι απαντήσεις σας επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο την αρχική μου θέση.
Δηλαδή, αντί με ψυχρό μυαλό να ζυγίσετε αν το Α ή το Β είναι πιο ωφέλιμο και πολύτιμο και να πράξετε αναλόγως, αναλώνεστε στο ποιος, πώς και γιατί έθεσε το δίλλημα.
Αυτός είναι κι λενας από τους λόγους που πολύ συχνά πονάμε. Γιατί σε ένα σταυροδρόμι δεν διαλέξαμε με τη λογική το πιο αναγκαίο, το πιο πολύτιμο για εμάς, αλλά κρίναμε με όρους εγωισμού και ψευτοανεξαρτησίας ("με ποιο δικαίωμα μου το λες αυτό", "ποιος είσαι εσύ που θα μου θέσεις δίλλημα" κλπ).