Το πρόβλημα της πίτσας.
Το πρόβλημα έγκειται στην ανακολουθία στόχων και πράξεων.
Στα μικρά θέματα ο στόχος με τον τρόπο είναι ένα σαφέστατο ζευγάρι. Για να γίνεις μαθηματικός πρέπει να σπουδάσεις μαθηματικά, για να μαυρίσεις πρέπει να κάνεις ηλιοθεραπεία, για να πας γρήγορα πρέπει να πατήσεις το γκάζι, για να χάσεις κιλά πρέπει να κάνεις δίαιτα.
Στο θέμα της ευτυχίας τα πράγματα περιπλέκονται απίστευτα. Ξέρεις ότι αυτό που θέλεις πραγματικά, αυτό που θα σε κάνει αληθινά ευτυχισμένο είναι ΑΥΤΟ. Αλλά στην πράξη κάνεις κάτι ΑΛΛΟ που σε απομακρύνει από ΑΥΤΟ. Είναι σα να θες να αδυνατίσεις και να τσακίζεις τούρτες και πίτσες.
Κι εδώ υπάρχουν δύο παγίδες, δύο εξηγήσεις. Η πρώτη παγίδα είναι ότι αυτό το λάθος πράγμα που κάνεις προσφέρει μια πρόσκαιρη ικανοποίηση (όπως μια πίτσα) οπότε παρασύρεσαι ότι μπορεί να σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο (και δεν μπορεί). Η δεύτερη παγίδα είναι ότι δεν είναι πάντα προφανές ότι οι αλλότριες δραστηριότητες σε απομακρύνουν από τον πραγματικό σου στόχο. Λες «ε, δεν πειράζει, κάνω κι αυτά, θα κάνω και τα άλλα τα πιο σημαντικά». Κι όμως οι ασήμαντες ικανοποιήσεις σε απομακρύνουν από τις σημαντικές. Αυτή η αντίθετη πορεία, αυτή η αντίφαση, που στο παράδειγμα αδυνάτισμα-πίτσα είναι προφανής, σε πολλές άλλες περιπτώσεις δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά.
Κι έτσι βλέπεις ανθρώπους να κάνουν, με απίστευτο πάθος και χαρά, πράγματα που εντέλει τους κάνουν δυστυχισμένους.
"Η συνταγή της ευτυχίας μου;
Ένα Ναι, ένα Όχι, μία ευθεία γραμμή, ένας σκοπός".
Nietzsche
(Δες ακόμα: Παιχνίδι ερωτήσεων, Το δίλημμα της σοκολάτας).
posted by Παράξενος @ 3:11 μ.μ.
21 Comments:
Ανοίγεις πολύ μεγάλο θέμα...Νομίζω ότι τα πράγματα γενικά είναι απλά. Αυτά που μπλέκουν την κατάσταση είναι ο Εγωισμός και ο Φόβος. Ξέρω ανθρώπους που φοβούνται την ευτυχία...δεν είναι περίεργο?
Καλή συνέχεια!
Όπως πολύ σωστά λες και εσύ "στο θέμα της ευτυχίας τα πράγματα περιπλέκονται απίστευτα".. το ζευγάρι στόχος-τρόπος δεν υφίσταται διότι όσο πιο ξεκάθαρος είναι ο στόχος τόσο πιο δυσδιάκριτος είναι ο τρόπος! Στόχο έχω.. τρόπο δεν έχω και βασανίζομαι..
Σκέφτεσαι να κάνεις δίαιτα Παράξενε?
:D:D
Αν ναι, υπάρχει τρόπος να φας πίτσα... Θα ναι απλά διαιτητική.. Χωριάτικη κατά προτίμηση.. Και μία στις τόσο δεν πειράζει να ξεφεύγουμε..
Αν πάλι όχι, απλά θα τονίσω ότι δεν χρειάζεται να βάζουμε τον εαυτό μας σε μια τέτοια τιμωρία... Κάν'τε ότι πραγματικά θελετε να κάνετε.. και όλα τα άλλα είναι περιττά.. Τώρα άμα κολλάνε καποιοι σε θέματα δίαιτας και δεν χαίρονται πραγματικά την ευχαριστηση της πίτσας και πολύ περισσότερο της σοκολάτας...τι να πω... Χάνουν...
Κύριος, κύριος, έχω μια ερώτηση: Πώς είναι δυνατόν να ξέρω ότι ΑΥΤΟ θα με κάνει αληθινά ευτυχισμένο??? Μάλλον, το φαντάζομαι, ε?. Άρα, μπορεί και να κάνω και λάθος, ε? (3 ερωτήσεις σε 1, αλλά με συμπαθάς)
Όσο για τη σοκολάτα, ένα έχω να πω: "ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΚΟΛΑΤΑ" (ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να βρεις σεξ στο Μαρούσι, μετά από 2 ώρες meeting???)
thrills&chills,
Συμφωώ για τον Εγωισμό και τον Φόβο - μέγιστες κινητήριες δυνάμεις. Τώρα για το "κάποιοι φοβούνται την ευτυχία" κρατώ τις επιφυλάξεις μου.
loukoumaki,
Χμμμ... Δεν μπορεί, κάποιος τρόπος θα υπάρχει. Βάλε φαντασία, ψάξε για κρυφά δρομάκια...
Angelique μου,
Αυτά με με τις διαιτητικές πίτσες ούτε τα πιστεύω ούτε τα γουστάρω. Είσαι σίγουρη ότι κατάλαβες τι θέλω να πω;
Lost,
Πάρε το αμάξι κι ένα μπουκάλι ουίσκι. Βάλε τέρμα το CD player να παίζει το αγαπημένο σου κομμάτι (όχι αγαπημένο λόγω καψούρας, αγαπημένο γενικώς). Οδήγησε προς κάποια παραλία, κατά προτίμηση εκτός Αττικής. Φτάσε εκεί λίγο πριν ο ήλιος ανατείλει. Πιες ουίσκι. Κατέβα από το αυτοκίνητο. Κάνε τσιγάρο και δες την ανατολή. Σκέψου τι θα ήθελες από τη ζωή σου. Αυτό είναι ΑΥΤΟ.
Δεν έχω αυτοκίνητο, καρδιά μου!!!!
Παράξενε! Εδώ ακούγεσαι απόλυτα κυρίαρχος της κατάστασης, αποφασισμένος!
Ή μήπως όχι;
Όπως και να 'χει, χωρίς να διαφωνώ μαζί σου, το πρόβλημα μακροπρόθεσμο vs βραχυπρόθεσμο είναι κάτι στο οποίο προσωπικά δεν έχω καταλήξει. Αυτούς όμως που διαλέγουν το βραχυπρόθεσμο και μετά διαμαρτύρονται, σίγουρα δεν τούς καταλαβαίνω. Και για αυτό ποτέ δεν μπορώ να τούς βοηθήσω.
Ναι, τις εξηγήσεις σου τις διάβασα, δεν αποκλείω ότι μπορεί να στέκουν, αλλά και πάλι, πώς βοηθάς ένα άτομο που πρώτα διαλέγει το βραχυπρόθεσμο και μετά στενοχωριέται; Τι να τού πεις που δεν έχει σκεφτεί!
Μεγάλος και κουραστικός ο αγώνας να μη χάνεις από τα μάτια σου το στόχο.
Ένας καλός μου φίλος θα σου έλεγε πως το θέμα είναι να πείσεις τον εαυτό σου να είναι ευτυχισμένος. Τα πάντα είναι μέσα στο μυαλό όπως λέει. Συνήθως γελώ μαζί του και τον πειράζω, αλλά ξέρω πως έχεις δίκιο.
Ένα είναι σίγουρο με την ευτυχία.Ο μόνος τρόπος να την βρεις είναι να την έχεις χάσει
*Άλεξ το μήνυμά σου εστάλη και ελήφθη με επιτυχία από εμάς τους υπόλοιπους, ελπίζω και από τον οικοδεσπότη.
http://www.translatum.gr/buddhism/kelsang.htm
Lost,
Όλο ξεφεύγεις από το θέμα, θα σε βάλω τιμωρία.
Thrass,
Συμφωνώ. Ίσως αυτή είναι μια από τις περιπτώσεις που καταλαβαίνω πραγματικά την αξία και την έννοια της αυτογνωσίας. Είναι θέμα αυτογνωσίας.
ladybug,
Ακριβώς.
ggl,
Άνοιξες μεγάλο θέμα.
alex,
so true...
argyrenia,
Νομίζω ότι σχεδόν πάντα τα μηνύματα της Alex είναι πολυσήμαντα. Σαν τους χρησμούς της Πυθίας.
deadend mind,
Σωστά τα λες. Αλλά από μία λίγο διαφορετική σκοπιά. Για σένα το θέμα είναι λίγο πιο "ψυχολογικό", για μένα λίγο πιο "υπαρξιακό
Μήπως,λέω μήπως,δέν είναι και πολύ κολακευτικό για μάς το να έχουμε μακρόπνοη στρατηγική;Νομίζω ότι αυτοί που δέν έχουν την ανάγκη να υπεραναπληρώσουν κάτι,κάνουν αυτό που τους αρέσει με πάθος και αν τελικά δεν ευτυχίσουν παίρνουν την ευθύνη των επιλογών τους.Eίμαι υπέρ των παθών και τών άκρων,όχι του προγράμματος.
Το κάθε τι, υπάρχει παρέα με τ' αντίθετό του, αρχή τ' ανθρώπου. Της ύπαρξής του.
Κάποιοι που λες, κατεβάζουνε μονορούφι την ευτυχία σαν τη βρούνε εμπρός.
Και μετά, μένουν ολόξερα τα χείλη.
Όταν έχεις γνωρίσει τη δροσιά κι είσαι στεγνός, δε μπορεί παρά να'σαι δυστυχής.
leon,
Κι εγώ είμαι κατά των μακρόπνοων στρατηγικών. Η συμπεριφορά που περιγράφω όμως, νομίζω ότι δεν οφείλεται σε έλλειψη μακρόπνοης στρατηγκής αλλά σε έλλειψη αυτογνωσίας (βλ. "τι θέλω")
καπετάνισσα,
Σταμάτα επιτέλους να γράφεις σχόλια καλύτερα από τα ποστ μου :-))))
στόχος,ναι.
εμπόδια και πάλι ναι:πόρτες κλειστές.βλεπεις το φως κάτω απ τη χαραμάδα,ακούς τα βήματα που πηγαινοέρχονται,χτυπάς,αλλά..δεν ανοίγει κανείς."χτυπάω με λάθος τρόπο?υπάρχει συνθηματικό και δεν το ξέρω?"οπότε..χτυπάς καμιά φορά και διπλανές ή παραδιπλανές πόρτες,όλο και κάποιος μπορεί να ανοίξει(η τούρτα ή η πίτσα!)
Οχι βρε! Δεν χρειάζεται μόχθος, μόνο να αγαπάμε τον εαυτό μας!
perssefoni,
έτσι είναι...
vivi,
Δεν είναι έτσι. Ξέρεις τι μόχθος χρειάζεται για να αγαπήσεις αληθινά και ουσιαστικά τον εαυτό σου;
Όσο σε διαβάζω τόσο πιο σωστό σε βρίσκω... Χμ, αν λάβουμε υπόψιν σε ποιο post σου το γράφω αυτό.. μάλλον δεν είναι καλό σημάδι για μένα :Ρ
Πάντως, δεν ξέρω κάποιον που να μπορεί να πει με τέτοια σιγουριά ότι αυτό που θα τον έκανε ευτυχισμένο είναι ΑΥΤΟ.. κι ας κάνει τα αντίθετα, τα ίδια, δεν έχει σημασία. Πρέπει από κάπου να ξεκινήσεις όμως, να βρεις την αρχή... Πιο δύσκολο για μένα αυτό απ'το να το κάνω τελικά....
"οι ασήμαντες ικανοποιήσεις σε απομακρύνουν από τις σημαντικές"
Ουπς.. Βασικό μου πρόβλημα.. Πάντα είχα πρόβλημα να ξεχωρίσω τις ασήμαντες ικανοποιήσεις από τις σημαντικές.. / ???ασδα*^ΗΚΞαΟΘο???
μπέρδεμα..
Δημοσίευση σχολίου
<< Home