Απολογία ενός παίκτη (Επίλογος)

Μέρος πέμπτο:
Επίλογος

Ο τζόγος είναι συμπυκνωμένη ζωή. Ή πιο σωστά, συμπυκνωμένο βίωμα. Μέσα σε κάποιες ώρες ζεις την ένταση, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες που κανονικά θα ζούσες σε μήνες. Βγάζεις και χάνεις χρήματα, που θα σου έπαιρνε μήνες να βγάλεις ή να ξοδέψεις.
Καταιγισμός συναισθημάτων. Υπερέκκριση αδρεναλίνης που σε κάνει να κατουριέσαι. Όπως τότε που ο αυστηρός δάσκαλος σε σήκωσε αδιάβαστο να πεις μάθημα. Διλήμματα. Πρέπει να ουρλιάξεις ή να το παίξεις κουλ; Πρέπει να αρκεστείς σε αυτά που κέρδισες ή (σαν τον Χίτλερ και τον Ναπολέοντα) να προσπαθήσεις να φτάσεις μέχρι τη Μόσχα; Να καταπιείς την ήττα και να σηκωθείς να φύγεις ή να πολεμήσεις μέχρι τέλους; Υπερένταση. Το μυαλό δουλεύει στο κόκκινο. Να πειθαρχήσεις στο σύστημα ή να αυτοσχεδιάσεις; Είναι σήμερα εκείνη η μέρα ή μια μέρα σαν όλες τις άλλες; Πρόκληση. Εσύ απέναντι στην τύχη, την μοίρα. Πόσο καλός είσαι; Πόσο έξυπνος; Κατάφερες να τετραγωνίσεις τον κύκλο ή απλά ήσουν τυχερός; Έχεις τα αρχίδια; Την υπομονή; Την επιμονή; Την πείρα; Τη γνώση; Την έμπνευση; Τον χαρακτήρα;

Τα έχεις χάσει όλα, έχεις καταστραφεί, πεθαίνεις και δίπλα σου οι άλλοι συνεχίζουν να παίζουν αμέριμνοι - όπως ακριβώς θα γίνει κι όταν πεθάνεις αληθινά...