Πάλη με τον εαυτό μου.

Η καθημερινή πάλη με τον εαυτό μου έχει αντικείμενο να τον πείσω πως πρέπει να είναι ευτυχισμένος.
Συνήθως χάνω.

Ο νόμος του Curtis

1ος νόμος του Curtis

Αν κρατάς διάφορα άγνωστα κλειδιά, από τα οποία ένα ταιριάζει στην πόρτα, την πρώτη φορά που θα δοκιμάσεις όλα τα κλειδιά, κανένα δεν θα την ανοίξει.

2ος νόμος του Curtis

Αν δοκιμάσεις όλα τα κλειδιά ξανά, υπάρχει πιθανότητα 50% να ανοίξεις την πόρτα.



Ο Garniss Curtis είναι καθηγητής γεωλογίας και γεωφυσικής στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια (Berkeley).

Τώρα.

Τώρα. Αυτήν ακριβώς τη στιγμή. Σταμάτα να διαβάζεις και γύρισε να δεις τι υπάρχει γύρω σου, πού βρίσκεσαι, με ποιους. Και μετά πες στον εαυτό σου: «Σήμερα, Πέμπτη, 25 Μαϊου 2006, 12 η ώρα, βρίσκομαι σε αυτό το σημείο της γης και κάνω αυτό».

Υπάρχει ένα είδος βαθιάς ευτυχίας που λέγεται: η χαρά του "είμαι εδώ".

Η σκέψη βλάπτει.

"Σας ορκίζομαι, κύριοι, το να σκέφτεσαι υπερβολικά είναι αρρώστια, πραγματική αρρώστια. Στην καθημερινή ζωή αρκεί και με το παραπάνω μια συνηθισμένη πνευματική δραστηριότητα, δηλαδή ακόμα και το μισό ή το ενα τέταρτο από αυτή που έχει ένας έξυπνος άνθρωπος στη δύστυχη εποχή μας."
[...]
"Ωστόσο, έχω την ακράδαντη πεποίθηση ότι όχι μόνο η υπερβολική πνευματική δραστηριότητα, αλλά κάθε είδους πνευματική δραστηριότητα είναι αρρώστια. Επιμένω."

Φ. Ντοστογιέφσκι, "Το Υπόγειο"

Η τελευταία μου δύναμη.

Το κορμί μου έχει τσακίσει.

Ο εγωισμός μου έχει πληγωθεί.

Η επιθυμία μου έχει χαλαρώσει.

Η φιλοδοξία μου έχει μαζευτεί.

Οι ικανότητές μου έχουν παλιώσει.

Η τύχη μου έχει χαθεί.

Η σοφία μου έχει ξεθωριάσει.

Το παρελθόν μου έχει σβηστεί.

Η αγάπη μου έχει πεθάνει.

Η καρδιά μου έχει λερωθεί.

Η αντοχή μου έχει στερέψει.

Τα όνειρά μου έχουν καεί.

Tελευταία μου δύναμη, η τρέλα μου.

Η απεικόνιση γίνεται πραγματικότητα.

Ο νόμος του Hillis
The representation becomes the reality.

Η απεικόνιση γίνεται πραγματικότητα.
Ή πιο σωστά: Η επιτυχημένη απεικόνιση της πραγματικότητας γίνεται πιο σημαντική από την πραγματικότητα που απεικονίζει.

Παραδείγματα:
Τα χαρτονομίσματα γίνονται πιο πολύτιμα από τον χρυσό.
Η μάρκα γίνεται πιο σημαντική από την εταιρία.
Ο πίνακας γίνεται πιο σημαντικός από το τοπίο.
Το βραβείο γίνεται πιο σημαντικό από το επίτευγμα.
Τα γονίδια γίνονται πιο σημαντικά απο τον οργανισμό.


Ο Daniel Hillis είναι απόφοιτος του MIT. Είναι εφευρέτης, μηχανικός, συγγραφέας και πρόεδρος της Applied Minds.

Απόπειρα για μια χρηστική φιλοσοφία.

Αν η φυσική ασχολείται με τους νόμους της φύσης, η φιλοσοφία θα έπρεπε να ασχολείται με τους νόμους της ζωής. Αλλά δεν το κάνει. Προτιμά να δημιουργεί κόσμους (ιδεαλισμός), να κάνει την τρίχα τριχιά (φαινομενολογία), να ομφαλοσκοπεί (γνωσιολογία), να παίζει με τους ορισμούς, να αναπτύσσει ανεπιβεβαίωτες θεωρίες (οντολογία) και να προβαίνει σε αυθαίρετες αξιολογικές κρίσεις (ηθική).

Ασφαλώς υπερβάλλω. Ούτε θέλω, ούτε μπορώ, να μηδενίσω σε δύο γραμμές αιώνες σκέψης. Έχω όμως ανάγκη και από κάτι παραπάνω.

Υποστηρίζω ότι υπάρχει ανάγκη για μια χρηστική φιλοσοφία. Για μια εφαρμοσμένη φιλοσοφία. Για μια "επιστημονική" φιλοσοφία με γνωστικό αντικείμενο τη ζωή.

Για να το πω αλλιώς. Αν η φιλοσοφία ήταν αυτό που θα έπρεπε να είναι, τότε οι φοιτήτριες της φιλοσοφικής θα ήταν οι πιο σοφοί άνθρωποι του κόσμου. Και δεν είναι. Άρα κάτι πάει στραβά.

(συνεχίζεται...)

Κοντραμπάσο.

Μάιος του 2001. Σε ένα προάστειο του Παρισιού (δεν θυμάμαι ποιο), στο δρόμο, δίπλα σε ένα υπαίθριο cafe, αντίκρισα μια οπτασία. Ένας άντρας με γένια και μακριά μαλλιά, έπαιζε ένα υπέροχο, μελαγχολικό κομμάτι με ένα κοντραμπάσο. Ανατρίχιασα. Από ένα κασετοφωνάκι δίπλα του, τον συνόδευε μια ηχογραφημένη ορχήστρα. Πλησίασα. Η πιο καλλιτεχνική φυσιογνωμία που είχα δει ποτέ μου, έπαιζε το πιο εκφραστικό, το πιο ευαίσθητο κοντραμπάσο του κόσμου, ένα μέτρο μακριά μου. Η μουσική με τύλιξε. Μου ήρθε να λιποθυμήσω.

Στην τσάντα για τα κέρματα που είχε κοντά του, υπήρχαν CD με ηχογραφήσεις του. Διάβασα το όνομά του: Jean - Pierre Lignian.

"PIERE" του Jean-Pierre Lignian


Πριν γράψω το κείμενο έψαξα το όνομά του στο διαδίκτυο. Τι απίστευτη σύμτωση! Βρήκα μια φωτογραφία που είχε τραβήξει ένας Γερμανός το 1998 στην Monmartre - ίσως εκεί τον συνάντησα κι εγώ...
Η φωτογραφία είναι πολύ καλή (κάνε κλικ εδώ) αλλά δεν μπορεί να αποτυπώσει την εμπειρία. Ίσως αν την κοιτάξεις για πολλή ώρα ακούγοντας τη μουσική...

Ort/ Datum: Monmartre, Paris, Frankreich, 1998. Copyright: Frank Auderset

Πρωινή έξοδος.

Γιατί να βγω το βράδυ;
Αφού βγήκα το πρωί - στο supermarket. Μαζί σου.

Ορισμός του άνδρα.

Άνδρας ονομάζεται ο άνθρωπος που προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι καλύτερος από τους άλλους άνδρες.

Αναλυτικά: Άνδρας ονομάζεται ο άνθρωπος που προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι καλύτερος από τους ανθρώπους που προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι από τους ανθρώπους που προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι από τους ανθρώπους που προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι από τους ανθρώπους κοκ.

Γι' αυτό και λατρεύει τα σπορ.

Ορισμός της γυναίκας.

Γυναίκα ονομάζεται ο άνθρωπος που έχει διαστρεβλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας - μονίμως.

Ένα γελαστό κορίτσι.

Ένα κορίτσι στο Ιράκ κυνηγάει τα αυτοκίνητα των ξένων που κατευθύνονται προς τα σύνορα - ελπίζει να της δώσουν κάτι...