Καλοκαίρι 2006.

Καλοκαίρι 2006:

Σπίτι.
Παρέα με έναν φτηνό ανεμιστήρα και μια γάτα που με έχει βαρεθεί.


Παίζω παιχνίδια.
Διαβάζω Wikipedia.
Τρώω πίτσες και σοκολάτες μεχρι σκασμού.
Και αυνανίζομαι.


Και μετά με πιάνει κατάθλιψη.


(είμαι η καταστροφή του εαυτού μου)

__________________________________

Και να σκεφτείς, ότι πριν λίγες μέρες, αισθάνθηκα πραγματικά ευτυχισμένος, αντικρίζοντας την θέα από τον έκτο όροφο του Lowry Hotel. Μετά ξάπλωσα. Έβαλα να παίζει το άγριο αλλά υπέροχα υποβλητικό soundtrack του Underworld. Έκλεισα τα μάτια. Και για μια στιγμή σχεδόν πίστεψα -ένιωσα- ότι κατάλαβα γιατί ζω.

terror x crew (txc)

Τους terror x crew τους γνώρισα αρκετά χρόνια πριν, από ένα δωρεάν CD του περιοδικού Audio, αφιερωμένο στα νέα ελληνικά συκροτήματα.

Είχε μέσα το "Να τους δω να τρέχουν". Ένα κομμάτι που θεωρείται για το ελληνικό hip-hop, ό,τι η 5η του Μπετόβεν για την συμφωνική μουσική. Ήταν ένα σοκ για μένα. (Μου αρέσει η τέχνη που σοκάρει. Είναι δουλειά της. Μου αρέσουν ακόμα και τα "γλυπτά" του Damien Hirst.)
Ο ήχος τους ήταν σκληρός, προσεγμένος (επίτηδες "βρώμικος") και είχε εξαιρετική ρυθμική βάση. Φτύναν βρισιές. Αλλά δεν ήταν εκεί η ουσία. Η ουσία ήταν ότι κάποια κωλόπαιδα είχαν φτιάξει μερικούς από τους πιο δυνατούς στίχους που έχω ακούσει. Ήταν μια αποκάλυψη, τι μπορεί να είναι ένα τραγούδι. Σε μερικά διαφωνούσα -βρίζαν ακόμα και τη σημαία- αλλά ήταν τόσο σαρωτικοί, τόσο ιδιοφυείς, τόσο αυθεντικοί, που έκανα πέρα τη σκέψη μου και απολάμβανα την τέχνη τους ως τέχνη. Όπως με την γυναίκα που ξέρεις ότι είναι σκατοχαρακτήρας αλλά δεν μπορείς να αντισταθείς στη γοητεία της.

Το 2001 οι terror x crew αλλάζουν πορεία.
"Δίσκος αλλαγής πλεύσης για αποκατάσταση βλάβης.
'Εχω αλλάξει πρέπει να το καταλάβεις."
Έχουν πλέον γνωρίσει και αγαπήσει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Μελωποιούν κείμενα του Πυθαγόρα, χρησιμοποιούν αρχαία μουσικά όργανα και γράφουν όλο το φυλλάδιο του CD "Έσσεται Ήμαρ" σε αρχαϊζουσα, με πολυτονικό.

Ξανά σοκ. Ελληνοπρεπές hip hop. Ανήκουστο. Κάποιοι τους κατηγόρησαν για "προδοσία". Από αναρχικοί το γύρισαν σε ελληνολάτρες. Λίγοι πρόσεξαν ότι και στις δύο περιπτώσεις διατήρησαν το πιο ουσιαστικό στοιχείο τους. Την διαμαρτυρία εναντίον του κατεστημένου.
"Είμαι το καρφί μέσα στον λόγο τον ξύλινο".

Και κάτι άλλο. Θέλει "αρετή και τόλμη" για να πεις "τότε έκανα λάθος" όταν το "λάθος" σε πήγε στην κορυφή. Να τα ανατρέψεις όλα και να κινδυνεύεις να χάσεις όλα σου τα ερείσματα, εκεί που άλλοι θα έκαναν "καριέρα" και θα τα κονομούσαν.

Μετά διαλύθηκαν.

Διάβασε τους στίχους και πες μου ποιος γαμημένος "πνευματικός ταγός" έχει μιλήσει ποτέ τόσο άμεσα.

ΤΟ ΞΟΔΙ (ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ ΒΑ')

Δίσκος αλλαγής πλεύσης για αποκατάσταση βλάβης.
'Εχω αλλάξει πρέπει να το καταλάβεις.
Μη με ψάξεις μέσα σε διεθνιστικές τάσεις.
Οι διεθνισμοί δεν πατούσαν σε υγιείς βάσεις.
Αρκετά με αυτό το παραμύθι!
Η στάθμη της σούπας του κοσμοπολίτη,
έχει ανέβει τόσο που μου εγγίζει την μύτη.
Υπάρχει πρόβλημα!
Προσπαθώ να μην χάσω την εθνική μου ταυτότητα
μέσα σε αυτό το πλήθος,
που του επιβάλλανε το υδροχοϊκό ήθος,
φορείς της νέας εποχής
που δουλεύανε στο ημίφως.
Γι'αυτό στην εποχή μας ως συνήθως,
ειν'απών το πολιτικό όν του Αριστοτέλη.
Η νέα παγκόσμια τάξη θέλει έναν άνθρωπο κουρέλι.
Απλό αριθμό μέσα σε στατιστικές.
Μια κοινωνία από ομογενοποιημένους καταναλωτές.
Μας θέλει πιόνια στην σκακιέρα
των παγκόσμιων εξουσιαστών,
των καρτέλ πετρελαίου και των πολυεθνικών εταιρειών.
Και δυστυχώς,
πάει κάπως έτσι λοιπόν...

(επιμελώδημα)
Όλοι ζούνε δίχως την παραμικρή υποψία,
ενώ η αρρώστια έχει αρχίσει να μας τρώει το πόδι.
Θα ειν'αργά όταν θα ανακαλύψεις την συνωμοσία,
θα ειν'αργά όταν θα βρισκόμαστε στο ξόδι.

Σοφόν το σαφές,
όμως όλοι μιλάνε με μισόλογα και με υπεκφυγές.
[...]
Δήθεν πνευματικοί ταγοί,
τηρούν μια ένοχη ανοχή

[...]
Δεν θέλουν μια ειρηνική παγκόσμια κοινότητα,
που να αφήνει περιθώρια στην πολλαπλότητα.
Κατ'αυτούς παγκοσμιοποίηση,
σημαίνει ισοπεδωτική μονομορφοποιήση.
Γι'αυτό έχουνε βάλει στο στόχαστρο
το όμαιμον,το ομόγλωσσον,
το ομόθρησκον και το ομοτροπόν μας.
Έχουν φτιάξει μια θηλειά για τον λαιμό μας.
Παραχαράσσουνε το παρελθόν μας,
προς όφελος του δικού τους μέλλοντος,
ετοιμάζουνε το έδαφος,
για την έλευση ενός κυβερνομεσαίωνος.
Σκοταδισμός για μένα και για σένα.
Σκοταδισμός δύο χιλιάδες ένα.

[...]
Χώρις αντίδραση μπαίνουμε στο στόμα του λύκου.
Η Ελλάς μια αποικία νέου τύπου.
Ρόλο δούρειου ίππου
παίζουνε τα στρατευμένα τους φερέφωνα.
Αυτοί που εκλέγονται δουλέυουν για ξένα συμφέροντα,
ανοίγουν την κερκόπορτα,
συνεπικουρούμενοι από σύγχρονους
Ηρόστρατους και Εφιάλτες.
Δεν γίνονται αντιληπτοί
από ένα έθνος με υπνοβάτες.

Καληνύχτα μας.






Νέο κείμενο και download για το CD των Αρτέμης Ευθύμης "Ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης"

Πολλά κομμάτια (βίντεο και downloads) των TXC θα βρείτε ΕΔΩ.

Μια νύχτα στο καζίνο.

Αγαπώ τα καζίνο γιατί μου επιτρέπουν να γευτώ πολλών ειδών ήττες.

Τώρα τελευταία, κάθε φορά που πάω στο καζίνο, όταν τους δίνω την κάρτα μέλους, την τσεκάρουν στον υπολογιστή τους, με κοιτάνε με περιέργεια και με ρωτάνε το όνομά μου. Κάποιες φορές με ρωτάνε και ημερομηνία γέννησης. Μα υποτίθεται ότι αυτόν το ρόλο έχει η κάρτα. Να τους λέει τα στοιχεία μου χωρίς ερωτήσεις. Υπέθεσα ότι είχαν κρούσματα πελατών που τους έχει απαγορευτεί η είσοδος και μπαίνουν με ξένες κάρτες.

Στην τελευταία μου επίσκεψη, όταν έδωσα την κάρτα μου, μια κοπέλα μού έκανε πάλι τις ίδιες ερωτήσεις. Όνομα, ημερομηνία γέννησης... Συνηθισμένος πια, της απαντούσα χαμογελαστός. Στο τέλος μου ανταποδίδει το χαμόγελο και μου λέει ευγενικά:
"Έχετε αλλάξει!".

Κοκάλωσα.
"Έχω περάσει πολλά κι έχω αλλάξει. Εσύ όμως πού το ξέρεις;" σκέφτηκα.
Το μυαλό μου εξέτασε αστραπιαία όλα τα ενδεχόμενα. Κατάλαβα. Όταν δίνεις τα στοιχεία σου για να γίνεις μέλος, κάποια κρυφή κάμερα σε φωτογραφίζει. Είχα αλλάξει σε σχέση με τη φωτογραφία. Έφαγα τη σφαλιάρα, της χαμογέλασα και προχώρησα αγέρωχος στην αίθουσα όπου θα έχανα αμίλητος ενάμισι μισθό.

Και να σκεφτείς ότι δεν έχουν περάσει ούτε δυο χρόνια που έβγαλα την κάρτα...

Έτσι απλά.

Θέλω να κλάψω δύσκολα.
Αργά.
Τα δάκρυα να έρχονται ένα ένα. Aπόσταγμα ψυχής.
Ακίνητος να ατενίζω το χάος εμπρός μου με μάτια υγρά.


Pergolesi - Stabat Mater (μέρος 1ο)
Pergolesi - Stabat Mater (μέρος 6ο)

pergolesi stabat mater

Σε δικαιούμαι.

Δεν είναι ότι δεν θα βρεις κάποιον καλύτερο από εμένα. Μπορείς να βρεις. Δεν είναι αυτό. Είναι ότι θα σε θέλει για τους λάθος λόγους. Δεν θα αγαπήσει τις ρυτίδες σου, τη μύτη σου, τη γκρίνια σου. Δεν θα ερωτευτεί το ηλίθιο ύφος που παίρνεις όταν κάνεις λάθος. Τις ώρες της μοναξιάς, δεν θα παραμιλάει μιμούμενος τους ακκισμούς σου, για να νιώσει λιγότερο μόνος. Θα εστιάσει στα προφανή. Δεν θα δώσει σημασία στα στραβά δάχτυλα των ποδιών σου. Δεν θα ισχυριστεί ποτέ ότι πήραν το στραβό δρόμο ηθελημένα, «από άποψη», όπως επέμενα εγώ.

Οι άνθρωποι, όπως και τα πράγματα, δεν πρέπει να ανήκουν σε αυτούς που μπορούν να τα αποκτήσουν. Ούτε καν σε αυτούς που τα αξίζουν. Πρέπει να δίνονται σε αυτούς που τα αγαπάνε, - που τα χαίρονται - περισσότερο.

Μα βέβαια κάτι τέτοιο, αν ίσχυε, θα άφηνε πολλούς "επιτυχημένους" χωρίς τίποτα.
Και εμένα θα με άφηνε χωρίς εμένα, αλλά με εσένα.

Ανακτησιμότητα.

Λένε ότι τα λόγια μας, κάθε μας λέξη, ποιος ξέρει, ίσως και οι ζωές μας ολόκληρες, καταγράφονται στο σύμπαν.

________________________

Οι νόμοι του Bunnell
(O David Bunnell, είναι πολλά πράγματα μεταξύ των οποίων και ιδρυτής των περιοδικών PC Magazine, PC World και Macworld.)

1ος νόμος της Ανακτησιμότητας (retrievability)

Όλα είναι ανακτήσιμα.


2ος νόμος της Ανακτησιμότητας

Όλα αποθηκεύονται κάπου. Το μυστικό της ανάκτησης πραγμάτων είναι να ανακαλύψεις που είναι αποθηκευμένα.

___________________

Ειρωνεία: Στο λεξικό το "retrievable" μεταφράζεται ως "ανακτήσιμος" ή "επανορθώσιμος". Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως σημαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ό,τι κάνουμε αποθηκεύεται, έτσι ακριβώς όπως το κάναμε, για πάντα. Ανεπανόρθωτα.